Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Καλά Χριστούγεννα :)


Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία να το σκάσουμε κλεφτά απ' τα προβλήματά μας και να δούμε με μεγαλύτερα μάτια τους φόβους των άλλων...

Να γίνουμε για μερικές στιγμές ανυποψίαστα παιδιά και σοφοί μεγάλοι.

Να νιώσουμε, επιτέλους, αυτό το 'πνεύμα των Χριστουγέννων' , που από μικροί αγαπούσαμε τα Χριστούγεννα απλά για την ελπίδα να το δούμε να το γνωρίσουμε, να το αιστανθούμε.
Και που μέσα μας χαιρόμαστε που δεν το είδαμε με τα μάτια μας ακόμα. Έτσι, για να αγαπάμε τα Χριστούγεννα περισσότερο. Για να περιμένουμε πιο έντονα.

Να μελαγχολήσουμε επίτηδες και να γκρινιάξουμε λίγο παραπάνω στον εαυτό μας, χωρίς να φταίει κάτι ουσιαστικό.
Να κάνουμε βόλτες στην στολισμένη πόλη και να κοιτάξουμε βιτρίνες, περαστικούς, περιπλανώμενους μουσικούς, χαρούμενα παιδάκια που τραβάνε τις μανάδες τους από το χέρι για να αγοράσουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα.

Να δώσουμε χρήματα σε έναν άστεγο που το παγωμένο πρόσωπό του είχε χαραγμένες τις εκφράσεις ενός αγνού ανθρώπου.

Να νιώσουμε λίγη μοναξιά, λίγη ευτυχία, λίγη περιέργεια. Να γίνουμε κάπως αλλόκοτοι, κάπως αλλιώτικοι.

Στον ήχο των χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, και στην όψη μιας πολύχρωμης μεγαλούπολης που αναβοσβήνει ρυθμικά ακολουθώντας τα βήματα και τις επιθυμίες των περαστικών, μπορώ να ευχηθώ πραγματικά, και να χαμογελάσω ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος.
Γιατί σ' αυτή τη μαγεία, ο λόγος να χαμογελάει ένας άνθρωπος, είναι το ίδιο το χαμόγελό του.

Καλά Χριστούγεννα :)

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Να σ' αγαπάω αύριο;


Να σ' αγαπάω αύριο; Μ' αφήνεις αύριο να σε θέλω για λίγες μόνο στιγμές;

Ασε με να ονειρευτώ το άρωμά σου, Άσε με να καίω μέσα απ' τα θέλω σου. Να φανταστώ το κορμί σου στα δικά μου χέρια.


Μαζί σου καμιά σκέψη δεν είναι χυδαία, καμιά επιθυμία πρόστυχη. Άσε με να σε σκεφτώ, άσε με να σ' αγαπήσω για μια ακόμη φορά.
Θέλω να γνωρίσω απ' την αρχή την ομορφιά σου, άσε με βα μεθύσω απ' τα κρυφά σου πάθη.

Εγώ τολμούσα, θυμάσαι;
Εσύ τολμάς να θυσιαστείς; Μην το κάνεις... Ποτέ και για κανέναν.
Είσαι πολύτιμος εσύ.
Είσαι ο δικός μου τρόπος να αναπνέω. Μια μέραθα 'ρθω ξαφνικά και θα σου πω τα πάντα. Υπόσχομαι να μάθεις μια μέρα. Αλλά θα περασει καιρός, πολύς καιρός έως τότε.
Γι' αυτό πες μου, αύριο, να σ' αγαπάω;

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009


Είναι φορές που σ' αναζητώ μέσα από αναμνήσεις, μέσα από φόβους και φαντάσματα.

Είναι φορές που χάνω την επαφή με το τώρα και γυρίζω με τη σκέψη σ'ένα τόπο που ΜΙΣΩ και σε ανθρώπους που ΣΙΧΑΘΗΚΑ.

Είναι όλα καλά, τι λόγο έχω;
Η ζωή μου πηγαίνει όπως πρέπει, όπως πάντα ήθελα. Μα το μυαλό πολλές φορές επιμένει χωρίς να ρωτάει. ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ, αποφασίζει. Και θυμάται. Άλλοτε σπάνια, άλλοτε συχνά, άλλοτε αναπάντεχα.
Μα πάντα το ίδιο σκληρά.
Ξέρεις, είναι κάτι φορές που δεν αντέχεις τις αναμνήσεις σου ή τα λάθη σου. Ή και τα σωστά σου. Συνήθως τέτοιες στιγμές έρχονται βράδυ και παίζουν μαζί σου, σε κοροϊδεύουν. Σε πληγώνουν επίτηδες και μετά εξαφανίζονται, κι εσύ μένεις εκεί να λες και να ξαναλές από μέσα σου ότι νύχτα είναι, και θα περάσει, αύριο έρχεται μια καινούργια μέρα.
Ευτυχώς, τις περισσότερες φορές πιάνει κι αποκοιμιέσαι.

Είναι φορές που νιώθω τη ψυχή μου σαν καλάθι των αχρήστων, γεμάτη ως πάνω με μνήμες λάθος και στιγμές που δεν θα 'πρεπε να είναι εκεί.
Και είσαι κι εσύ εκεί μέσα. Εσύ δεν θα 'πρεπε, όχι. Θέλω να σε θυμάμαι σαν κάτι όμορφο. Θέλω να λέω το όνομα σου και να χαμογελώ. Αλήθεια το θέλω. όμως είσαι εκεί, στην άσχημη πλευρά.

Δε σε μισώ για ό,τι έκανες, δε σε μισώ γιατί πρέπει.
Σε μισώ γιατί εξαιτίας σου μισώ εμένα.
Σε μισώ γιατί σ' αγαπώ, σε μισώ γιατί σ' έχω συγχωρέσει εκατό φορές, μα εμένα δε θα καταφέρω να με συγχωρέσω ποτέ.

Πήρες τη λάμψη απ' τα μάτια μου, πήρες το παιδί από μέσα μου, κι όμως αντί να μισώ εσένα μισώ εμένα και μαζί όλο το κόσμο.

Αγάπη μου...
Πως να σβήσω ένα θυμό που δεν ξέρω πως γεννήθηκε;