Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Δε θ' αλλάξω ποτέ...

Είναι μεταβατική περίοδος.
(Πάντα τέτοια είναι, πάντα κολλάω, πάντα γυρίζω εδώ.)

Σε έχασα κι εσένα.
(Και εσένα, και εσένα, και εσένα.)

Σχεδόν σε ερωτεύτηκα. Δε θα πιστεύεις στα αυτιά σου, προφάνως. Εγώ, εσένα. Να σε ερωτευτώ. Που ορκιζόμουν, που ήμουν σίγουρη, πως θα'σαι πάντα η μόνη κοπέλα που θα ορίζω στο μυαλό μου ως φίλη. Ως φίλη αποκλειστικά. Δέθηκα πιο πολύ απ' όσο κατάλαβες.

Φοβήθηκα. Σε έψαχνα στα τηλέφωνα και η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα αν δεν το σήκωνες αμέσως. Έβγαινες με άλλους και ζήλευα.

"Τι διάολο μου συμβαίνει; Την ζηλεύω; Την θέλω δική μου; Είμαι πάλι κτητική;"

Δεν είχα ιδέα. Δεν καταλάβαινα. Είχα εξαρτηθεί. Ζήλευα τις παρέες σου, ήμουν θλιμένη όταν ήσουν μακριά μου, τρελαινόμουν αν κάτι σε απασχολούσε. Λογικό. Όλα λογικά. Ήσουν η καλή μου φίλη. Τίποτε άλλο.

Βρέθηκες στο κρεβάτι μου. Σε παρακολουθούσα. Εσύ ήσουν εκεί για άλλον. Εγώ ήμουν εκεί γιατί απλώς βρέθηκα - ποτέ δεν είχα βάση, πότε δεν είχα κάπου να γυρίσω όταν έχανα τα πάντα. Προτίμησα να παρατηρήσω εσένα. "Δένομαι πολύ" σκέφτηκα εκείνο το βράδυ. Φέρομαι σαν ερωτευμένη.

Δεν ήμουν.
Ακόμα και τότε, που σε χάζευα σαν ανόητη σε μια κατάσταση που ποτέ δε φανταζόμουν.

Κι αν σε πλήγωσα, δεν έγινε επίτηδες.
Κι αν με πλήγωσες, σίγουρα απλώς δεν πέρασε από το μυαλό σου πως με πονάς.

Είχες κοντέψει να γίνεις η βάση μου, ξέρεις. Ο άνθρωπος στον οποίο θα επιστρέφω όποτε όλα καταρρέουν. Θα ήσουν εσύ το μαγικό αυτό άτομο.

Μα τώρα λείπεις.
Δε σε χρειάζομαι - και να σε χρειαζόμουν, ξέρω πως δε θα γυρίσεις ποτέ πια, και αναρωτιέμαι πώς διαλύθηκαν όλα, πάλι, ακόμα και με εσένα.

Είμαι ευτυχισμένη τώρα.
Είμαι ερωτευμένη. Όχι με εσένα, προφανώς.
Τον θέλω πιο πολύ απ' όσο τον θέλησες ποτέ.
Με μισείς γι' αυτό.
Κι εκείνος είναι χαρούμενος κοντά μου πιο πολύ απ' όσο έγινε ποτέ μαζί σου.
Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα με μισήσεις όταν το καταλάβεις.

Δεν είχα σκοπό να σε βλάψω.
Πνίγηκα, καλή μου.
Πνίγηκα κοντά σου.
Και να μην ήταν αυτό, θα ήταν κάτι άλλο.
Όλο και κάτι θα μας χώριζε τελικά.
Δέθηκα πολύ. Τα ξέρω τα σημάδια. Θα σε αποτίναζα από πάνω μου αργά ή γρήγορα, προτού φτάσω στο ζενίθ, προτού σε αγαπήσω όσο μπορώ.

Δεν είσαι έτσι εσύ.
Σκέφτεσαι απλά και πράττεις κατά ένστικτο και διάθεση.
Διαχειριζόμαστε αλλιώς τα συναισθήματα.
Εσύ δε θα δεις ποτέ αυτή την πλευρά μου. Ποτέ δεν την ένιωσες. Δε σε κατηγορώ.

Δεν ήταν έρωτας. Μα ήρθα τόσο κοντά σου που έγινα εσύ. Πνίγηκα στους συναισθηματισμούς μου, και μια μέρα κατάλαβα πως έγινες ο κόσμος μου.
Και τότε σε έχασα.
Κατά βούληση.