Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Μα δε μπορώ να στο πω...



Σε θέλω.
Μα δεν μπορώ να στο πω.

Θα'πρεπε να φύγω.
Να σ' αφήσω σ' αυτόν που αγαπάς και στη κανονική ζωή σου.

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι για το δικό σου καλό δεν έπρεπε ποτέ να σ' έχω γνωρίσει.

Σε θέλω.

Με τρελαίνεις που δεν κάνεις τίποτα.
Υπάρχει πάντα κάποιος άλλος που θα είναι σημαντικότερος, - το έχω αποδεχτεί - και παίρνω την απόφαση να σταματήσω να θέλω, μα αυτό είναι ανόητο και δε μπορώ να σταματησω.

Δε θα σου πω τίποτα, γιατί τα όμορφα λόγια στα είπαν ήδη άλλοι. (μα αυτοί δεν τα εννοούσαν, και δε θα τα εννοήσουν ποτέ όσο εγώ.)

Δε θα σου πω αυτά που σκέφτομαι γιατί δε θα πίστευες ποτέ ότι κάποιος νοιάζεται τόσο για σένα.

Τρέμω όταν είσαι δίπλα μου. Τρέμω απ'την ανάγκη, τρέμω γιατί όταν θα φύγεις θα ανήκεις σε κάποιον άλλο και σε μένα δε θα ανήκεις ποτέ.

Σε θέλω.

Κι αν δεν το βλέπεις είσαι τυφλή.

Κι αν το βλέπεις και δε σε νοιάζει, δε πρόκειται να πονέσω, γιατί η φιλία μας θα είναι πάντα σημαντικότερη απ' αυτό.

Μα σε θέλω.

Και θα'μαι εδώ για τη στιγμή που θα θελήσεις.
Και θα σου' δώσω τα πάντα.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Θέλεις;


"Θέλεις;"

Μια ερώτηση τόσο απλή και όμορφη.

"Θέλεις;"

Εύχομαι να απαντούσες χωρίς να χρειαζόταν να ρωτήσω.

Δεν πρέπει να ρωτήσω. Φοβάμαι να ρωτήσω. Αρνούμαι να ρωτήσω.

Έχω πολλά στο μυαλό μου και ο καιρός περνάει. Μια μέρα θα αναρωτηθώ γιατί δε σου μίλησα ποτέ για όσα θα 'πρεπε να ξέρεις, μα δε θα βρίσκω καμιά απάντηση για να μετριάσω το θυμό μου.

Το θυμό μου επειδή ξεκίνησα κάτι και το άφησα στη μέση.

Το αφήσαμε στη μέση.

Εμείς.

Μαζί.

Τι πρέπει να κάνω; Τι θες να κάνω;

Κάποτε ήμουν ένας άνρθωπος βουτηγμένος στην υποκρισία και τα χαώδη μπλεξίματα ψυχής.Ένα κουβάρι από λάθη και εγωισμούς.

Αν είναι να μάθεις μόνο ένα, μάθε αυτό, γιατί αυτό είναι και το μόνο που με τρομάζει, το μόνο που μου δίνει δύναμη και το μόνο που εν τέλει έχει σημασία:

Ήμουν ένας άνθρωπος χαμένος στα λάθη του.

Και με άλλαξες.