Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

"Γυναίκα μεγαλείο, αν αληθεύουν όσα λεν γι' αυτή..."

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ: Αν μ' αγαπάς, αλήθεια, πες μου πόσο.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Όταν τη λογαριάζεις με το ζύγι, η αγάπη βγαίνει στη ζητιανιά.

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ: Θα βάλω να χαράξουν σύνορο ίσαμε εκεί που επιθυμώ να μ' αγαπάς.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Τότε θα πρέπει νάβρεις νέο ουρανό και νέα γη.

(Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Σαίξπηρ)


Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Αγαπητή Κ.


Γίνομαι συναισθηματική, και δεν πρέπει.
Πρέπει να είμαι δυνατή.

Έφτασα μέχρι την πόρτα σου, σήμερα.
Ήμουν έτοιμη να χτυπήσω, μα έφυγα.
Δεν πρέπει να γυρίσω πίσω.

Δε θα με συγχωρέσεις ποτέ μέσα σου, αυτό το ξέρω.
Δε θα μπορέσεις ποτέ να σκεφτείς τις κοινές στιγμές μας χωρίς πικρία.

Αθέτησα την υπόσχεσή μου, σε άφησα.
Σε πρόδωσα.

Δε ζητώ τίποτα, δε ζητώ κατανόηση, όχι.
Ξέρω πόσο πονάς.
Ξέρω πόσο θα προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι όλα είναι καλά και πάλι, σαν να μην πέρασα ποτέ από τη ζωή σου.
Πως θα τα θάψεις όλα μέσα σου.

Σ' αγαπάω.
Αυτό πάντα θα βρίσκω ένα τρόπο να στο λέω.
Και κάθε φορά που θα τ' ακούς θα με μισείς και λίγο περισσότερο.

Πρέπει να σε ξεχάσω.
Ζαλίζομαι...

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Για σένα.


Και πώς να μπορέσω να στο πω;

Πώς να σε προδώσω;

Πώς να σβήσω για πάντα τα όσα πιστεύεις;

Ξέρω ότι πίστεψες στους ανθρώπους, ξέρω ότι δε φαντάστηκες ποτέ την προδοσία μου.

Η δική σου ήταν καθημερινή, κι ας μην το κατάλαβες ποτέ, κι ας μην έφταιξες ποτέ.

Δεν μπορώ να σε αναγκάσω να μ' αγαπήσεις.
Δε μπορώ να σταματήσω να σ' αγαπώ.
Δε μπορώ να πάψω να νιώθω το Λάθος, μα δεν ξέρω πότε ακριβώς έγινε.

Ήταν όταν σκέφτηκα για πρώτη φορά πως είσαι όμορφη;
Ήταν η πρώτη φορά που σε φίλησα;
Ήταν η πρώτη φορά που σου είπα ψέματα προκειμένου να σε κρατήσω κοντά μου;
Όταν σε αγάπησα;
Όταν σε μίσησα;
Όταν σε αγάπησα ξανά;
Όταν κοιμήθηκες στην αγκαλιά μου, ψιθυριζοντας "είμαι δική σου";

Ήρθε η στιγμή να φύγω.
Όσοι με ξέρουν καλά θα καταλάβουν.
Πάντοτε έχτιζα σχέσεις όμοιες με έργα τέχνης: πανέμορφες, παράλογες, διαστροφικές.
Πάντα διέλυα ό,τι σημαντικότερο είχα όταν έφτανε στο απόγειό του, στην καλύτερη στιγμή του.

Η καλύτερη λύση, για να μην το δω ποτέ να καταστρέφεται.

Μη με μισήσεις που σ' αφήνω.
Δε μπόρεσα ποτέ να είμαι το άτομο που γινόμουν όταν ήμουν κοντά σου.

Αυτό το τέλειο, ειλικρινές, ευχάριστο πλάσμα που ξέρει να περνάει καλά και να νοιάζεται πάντα για τους άλλους.
Δεν έμαθες ποτέ ποια είμαι.
Γιατί μαζί σου ήμουν ό,τι καλύτερο γνώρισα.
Γιατί εσύ με έκανες έτσι.

Και σ' ευχαριστώ.

Μα ήρθε η στιγμή να σε ελευθερώσω από τα δεσμά μου.
Ήρθε η στιγμή να αναπνεύσεις.
Να σταθείς στα πόδια σου.

Και να αφήσεις μια ταλαιπωρημένη ψυχή σαν τη δική μου για έργα πιο δύσκολα, πιο δυσνόητα, πιο επικίνδυνα.

"Δεν είμαι εγώ γι' αυτά", είχες πει.
Δεν είσαι.

Ένα κομμάτι μου πεθαίνει στην αποχώρησή σου.
Μα τα λόγια είναι περιττά, καρδιά μου.
Τα ξέρεις ήδη όλα.

Καλό σου ταξίδι -- μακριά μου.