tag:blogger.com,1999:blog-85687201519521013892024-03-13T02:22:26.568+02:00ΆΔΙΚΗ ΚΑΤΆΡΑΆδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.comBlogger80125truetag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-10237685757781611152014-06-25T21:55:00.002+03:002014-06-25T21:55:43.290+03:00K. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χρόνια σου πολλά πριγκίπισσα. </div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-55644914328884837552014-04-02T21:32:00.000+03:002015-03-12T14:50:04.740+02:00Αγαπημένε μου Μύρωνα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η αλήθεια είναι όλη εδώ. Η αλήθεια που δεν έμαθες ποτέ, όχι επειδή σου την έκρυψα, αλλά επειδή την έκρυβα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ήμουν ειλικρινής, έλεγες. Πόσο δίκιο είχες! Ήμουν ανειλικρινής με την ψυχή μου, φοβική με την ίδια μου την υπόσταση. Δε με γνώρισες ποτέ, όσο ικανός κι αν ήσουν στο να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους. Μου μιλούσες για μια πυρηνική αλλαγή που επιβάλλεται να βιώσω ώστε να δω τα λάθη μου.<br />
<br />
Σε κατηγορούσα για όλα. Δεν ήξερα. Δεν έβλεπα. Ήμουν τυφλή, γιατί όλα αυτά που δεν είχα - ασήμαντα, σου το ορκίζομαι, τόσο ασήμαντα - επισκίαζαν την ευτυχία αυτού που είχα. Εσένα. Δεν σε πούλησα. Δεν σε "πέταξα στα σκουπίδια". Θυμάμαι τα λόγια σου. Είναι εκεί, γραμμένα, για να μπορώ να επιστρέψω και να πάρω μαθήματα από όλες τις λεπτομέρειες που τότε δεν έβλεπα. Ξέρω την γνώμη σου για εμένα. Ξέρω πως όσο και να προσπαθούσα δεν ήμουν ποτέ αρκετή για εμάς.<br />
<br />
Επίσης ξέρω πως δεν προσπαθούσα αρκετά, λέει μια φωνή μέσα μου, μα κάνει λάθος.<br />
<br />
Ξέρεις γιατί; Το λάθος μου ήταν η προσπάθεια, αυτή καθαυτή. Γιατί ήσουν τόσο σημαντικός για εμένα, που με τον τότε τρόπο αντίληψης μου θα έκανα τα πάντα προκειμένου να μη σε χάσω. Ακόμα και να σου δείξω πως είμαι αψεγάδιαστη. (Θυμάσαι; Αυτό που μισούσες.)<br />
<br />
Δεν έχει σημασία πια. Προχώρησα τη ζωή μου, και εξαιρετικά πιθανά, προχωράς κι εσύ τη δική σου χωρίς να κοιτάς πίσω. Δεν σε σκέφτομαι επειδή κοιτάζω πίσω, Μύρωνα. Σε σκέφτομαι επειδή κοιτάζω μπροστά. Μπορείς να γελάσεις μαζί μου (πόσο συνηθισμένο θα ήταν για σένα!) μα σε αγαπώ. Σε αγαπώ με τρόπο που ποτέ δεν έμαθες, γιατί δεν τόλμησα να δείξω ("πάντα τελευταίος", έλεγες) και το χειρότερο απ'όλα, είναι πως πια ξέρω, πως την κοπέλα που σε αγάπησε τόσο εσύ δεν την έμαθες ποτέ, επειδή φοβόταν να σου φανερωθεί.<br />
<br />
Ξέρω τις απόψεις σου. Ξέρω πως θα τα περιγελούσες όλα αυτά αν τα διάβαζες... Ξέρω πως κάποια στιγμή θα τα διαβάσεις, επειδή ο δρόμος σου θα σε φέρει από το παλιό μου μπλογκ. Ξέρω ακόμα πως έχω ερωτευτεί ξανά, και θα ερωτευτώ και πάλι, μα η αλήθεια μου παραμένει αυτή - είσαι ο Ένας, όπως σου έλεγα, όπως πίστευα, όπως βίωνα κάθε στιγμή μαζί σου. Στιγμές όπως σφιχτές αγκαλιές στα βαγόνια των τρένων, περιπλανήσεις σε ερημωμένα κτίρια, παγωτό σοκολάτα ξεχασμένο στο ψυγείο για μήνες και καβγάδες σε ένα άβολο κρεβάτι χωρίς μαξιλάρια.<br />
<br />
Στιγμές με λέξεις - αμέτρητες, συνεχόμενες λέξεις - σε τετράδια, σε σκόρπιες σελίδες, σκισμένες και ενωμένες και πάλι με σελοτέηπ. Στιγμές με θέατρο, βιβλία, σινεμά, λούνα παρκ και ψητά μανιτάρια. Στιγμές με παραμιλητά στον ύπνο, βόλτες σε σκοτεινά παρκάκια, δανεικά φούτερ και ατελείωτες ώρες τηλεφώνου. Σ'αγαπώ.<br />
<br />
Αν είχα την ευκαιρία μου, θα τρόμαζες στο πόσο λίγο με ξέρεις, γιατί μαθαίνοντας να λέω την αλήθεια στους γύρω μου, ανακάλυψα το πώς να λέω την αλήθεια στον εαυτό μου. Έτσι, είδα ξαφνικά πως τίποτα απ'ό,τι έκανα και ήμουν τότε δεν ήταν αληθινό. Ναι, είχες δίκιο. Όλα αντίδραση. Όλα πείσμα.<br />
<br />
Η ευκαιρία μου δεν θα έρθει σύντομα, και δεν ξέρω αν θα ξανάρθει ποτέ, και το μόνο που εύχομαι είναι να αγαπηθείς βαθιά, αληθινά, με τυφλό πάθος και έρωτα αέναο, παντοτινό, όπως σε αγάπησα εγώ και μόνο εγώ - και να αγαπιέσαι πάντα έτσι στη ζωή σου. Πάντα.<br />
<br />
Δική σου,<br />
Χ.<br />
<br />
Υ.Γ. Εδώ θα βρεις την αλήθεια... Αν ποτέ την θελήσεις: </div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-63501394639345252992014-01-27T21:29:00.001+02:002014-01-27T21:30:05.598+02:00Remember me. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι θέμα συνήθειας.<br />
<br />
Θέμα απλό, θέμα λογικό, χιλιοειπωμένο, σύνηθες, προβλεπόμενο, περαστικό.<br />
<br />
Σε μίσησα.<br />
<br />
Μετά βίας σε γνώρισα, και πώς θα μπορούσε να μετατραπεί σε μίσος ένα συναίσθημα εκκολαπτόμενο, που τίποτα βεληνεκούς δε θυμίζει και τίποτα στέρεο δεν αποτελεί;<br />
<br />
Μετά βίας σε ξέρω.<br />
<br />
Το μίσος είναι προέκταση αγάπης, και αγάπη για σένα δεν ένιωσα, έρωτα για σένα δεν ένιωσα, ενθουσιασμό για σένα δεν ένιωσα. Πώς μπορώ λοιπόν να σε μισώ;<br />
<br />
Υποθέτω πως είναι οργή.<br />
<br />
Είναι προτιμητέο συμπέρασμα, όπως και να'χει. Οργή. Ακούγεται καλά σαν λέξη. Προσφέρει την επιβεβαίωση που καμιά άλλη λέξη δε θα προσέδιδε. Οργή. Συναίσθημα που σε οδηγεί στην επίδειξη δύναμης. Συναίσθημα αδύναμο.<br />
<br />
Σε μίσησα. Με ευχαριστεί να το λέω. Με ευχαριστεί να το υπενθυμίζω στον εαυτό μου. Με ευχαριστεί να ασχοληθώ με την ανόητη αυτή οργή και να απομακρυνθώ για λίγο από τα πραγματικά προβλήματα που μόνο ορατότερα γίνονται μέρα με τη μέρα. Φοβάμαι.<br />
<br />
Οι φόβοι μου δε φεύγουν αν τους αγνοήσω. Μα τώρα έχω την οργή. Είμαι ευτυχής γι'αυτήν.<br />
<br />
Σε μίσησα. Εκεί έξω, θα σε μισώ και πάλι. Και ταυτόχρονα θα προσποιούμαι όλα αυτά που πρέπει για να είσαι εσύ καλά. Μη σκεφτείς στιγμή πως το κάνω για σένα. Γνωρίζεις τη δύσκολη θέση μου. Δεν περίμενα να σε ενδιαφέρει.<br />
<br />
Ή ίσως και να περίμενα.<br />
Ίσως να περίμενα αισθήματα.<br />
Ειλικρίνεια.<br />
Ίσως να ήλπιζα πως μερικά φιλιά στη βροχή να ήταν αρκετά για να υπάρξει κάτι ζωντανό. Αληθινό.<br />
<br />
Αστραπιαία, έστω.<br />
<br />
Γίνομαι ανόητη. Ξανά.<br />
<br />
Συγχώρεσέ με. Για μια στιγμή μόνο πίστεψα πως είχα βγει από το λήθαργο.<br />
<br />
Σχεδόν το χάρηκα.<br />
Σχεδόν χαμογέλασα.<br />
<br />
Για σένα. </div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-83860031826511580302013-08-12T22:21:00.001+03:002013-08-12T22:21:10.603+03:00Δε θ' αλλάξω ποτέ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι μεταβατική περίοδος.<br />
(Πάντα τέτοια είναι, πάντα κολλάω, πάντα γυρίζω εδώ.)<br />
<br />
Σε έχασα κι εσένα.<br />
(Και εσένα, και εσένα, και εσένα.)<br />
<br />
Σχεδόν σε ερωτεύτηκα. Δε θα πιστεύεις στα αυτιά σου, προφάνως. Εγώ, εσένα. Να σε ερωτευτώ. Που ορκιζόμουν, που ήμουν σίγουρη, πως θα'σαι πάντα η μόνη κοπέλα που θα ορίζω στο μυαλό μου ως φίλη. Ως φίλη αποκλειστικά. Δέθηκα πιο πολύ απ' όσο κατάλαβες.<br />
<br />
Φοβήθηκα. Σε έψαχνα στα τηλέφωνα και η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα αν δεν το σήκωνες αμέσως. Έβγαινες με άλλους και ζήλευα.<br />
<br />
"Τι διάολο μου συμβαίνει; Την ζηλεύω; Την θέλω δική μου; Είμαι πάλι κτητική;"<br />
<br />
Δεν είχα ιδέα. Δεν καταλάβαινα. Είχα εξαρτηθεί. Ζήλευα τις παρέες σου, ήμουν θλιμένη όταν ήσουν μακριά μου, τρελαινόμουν αν κάτι σε απασχολούσε. Λογικό. Όλα λογικά. Ήσουν η καλή μου φίλη. Τίποτε άλλο.<br />
<br />
Βρέθηκες στο κρεβάτι μου. Σε παρακολουθούσα. Εσύ ήσουν εκεί για άλλον. Εγώ ήμουν εκεί γιατί απλώς βρέθηκα - ποτέ δεν είχα βάση, πότε δεν είχα κάπου να γυρίσω όταν έχανα τα πάντα. Προτίμησα να παρατηρήσω εσένα. "Δένομαι πολύ" σκέφτηκα εκείνο το βράδυ. Φέρομαι σαν ερωτευμένη.<br />
<br />
Δεν ήμουν.<br />
Ακόμα και τότε, που σε χάζευα σαν ανόητη σε μια κατάσταση που ποτέ δε φανταζόμουν.<br />
<br />
Κι αν σε πλήγωσα, δεν έγινε επίτηδες.<br />
Κι αν με πλήγωσες, σίγουρα απλώς δεν πέρασε από το μυαλό σου πως με πονάς.<br />
<br />
Είχες κοντέψει να γίνεις η βάση μου, ξέρεις. Ο άνθρωπος στον οποίο θα επιστρέφω όποτε όλα καταρρέουν. Θα ήσουν εσύ το μαγικό αυτό άτομο.<br />
<br />
Μα τώρα λείπεις.<br />
Δε σε χρειάζομαι - και να σε χρειαζόμουν, ξέρω πως δε θα γυρίσεις ποτέ πια, και αναρωτιέμαι πώς διαλύθηκαν όλα, πάλι, ακόμα και με εσένα.<br />
<br />
Είμαι ευτυχισμένη τώρα.<br />
Είμαι ερωτευμένη. Όχι με εσένα, προφανώς.<br />
Τον θέλω πιο πολύ απ' όσο τον θέλησες ποτέ.<br />
Με μισείς γι' αυτό.<br />
Κι εκείνος είναι χαρούμενος κοντά μου πιο πολύ απ' όσο έγινε ποτέ μαζί σου.<br />
Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα με μισήσεις όταν το καταλάβεις.<br />
<br />
Δεν είχα σκοπό να σε βλάψω.<br />
Πνίγηκα, καλή μου.<br />
Πνίγηκα κοντά σου.<br />
Και να μην ήταν αυτό, θα ήταν κάτι άλλο.<br />
Όλο και κάτι θα μας χώριζε τελικά.<br />
Δέθηκα πολύ. Τα ξέρω τα σημάδια. Θα σε αποτίναζα από πάνω μου αργά ή γρήγορα, προτού φτάσω στο ζενίθ, προτού σε αγαπήσω όσο μπορώ.<br />
<br />
Δεν είσαι έτσι εσύ.<br />
Σκέφτεσαι απλά και πράττεις κατά ένστικτο και διάθεση.<br />
Διαχειριζόμαστε αλλιώς τα συναισθήματα.<br />
Εσύ δε θα δεις ποτέ αυτή την πλευρά μου. Ποτέ δεν την ένιωσες. Δε σε κατηγορώ.<br />
<br />
Δεν ήταν έρωτας. Μα ήρθα τόσο κοντά σου που έγινα εσύ. Πνίγηκα στους συναισθηματισμούς μου, και μια μέρα κατάλαβα πως έγινες ο κόσμος μου.<br />
Και τότε σε έχασα.<br />
Κατά βούληση. </div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-57455885984810938322013-07-06T01:10:00.002+03:002013-07-06T01:10:40.782+03:00Συναισθηματισμοί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Γίνομαι συναισθηματική.<br />
Το ξέρεις πως δεν πρέπει.<br />
Γιατί αγαπώ τόσο τα πισωγυρίσματα;<br />
Πού με οδηγεί η απάθεια που τόσο με γοητεύει;<br />
<br />
Μου λείπεις τόσο που πονά η ψυχή μου.<br />
Εσύ, που δεν έχεις μορφή, που θα ήσουν οτιδήποτε, αν δεν ήσουν το τίποτα.<br />
Η απουσία σου από τη ζωή μου αφήνει ένα κενό που προχωρά στο πλάι μου, δίχως εξέλιξη, δίχως συναναστροφή με το περιβάλλον. Είσαι εδώ και δεν είσαι. Στη φαντασία μου συμπορευόμαστε ακόμα. Στην πραγματική ζωή, δεν έχω ιδέα που είσαι. Τι κάνεις.<br />
<br />
Εύχομαι να'σαι καλά.<br />
Αναρωτιέμαι, και δεν είναι από ενδιαφέρον. Είναι περιέργεια. Ένα κομμάτι μου απαιτεί να έχει ακόμα το δικαίωμα να ξέρει. Θέλω να ξέρω τα πάντα για σένα. Όπως ήξερες κι εσύ για μένα. Μα εσύ δεν έχεις πρόσωπο, δεν έχεις μορφή, κι όσο κι αν σε κοιτώ, δεν είσαι εσύ που ξέρω, μα μια ανάμνηση, που εξελίχθηκε αλλού, με άλλο τρόπο, σε έναν άνθρωπο άγνωστο σε εμένα.<br />
<br />
Γίνομαι απαθής.<br />
Ψάχνω να βρω - σε ποιόν απευθύνομαι, τι θέλω να πω, τι με βασανίζει. Προχώρησες. Καμιά φορά με ευχαριστεί αυτό. Καμιά φορά σε μισώ που δεν επέστρεψες. Έπρεπε να το έχεις κάνει, και στο κρατάω. Πάντα θα στο κρατάω. Δεν έπρεπε να χαθείς.<br />
<br />
Από την άλλη, δεν έμαθα ποτέ την πλευρά σου. Ίσως και να μου άξιζε.<br />
Σε μισώ γι' αυτό. Σε μισώ γιατί ένα κομμάτι μου σ' αγαπά σαν να μην πέρασε μια μέρα, και είμαι εδώ, με ανοιχτά τα χέρια, για τη στιγμή που θα το θελήσεις.<br />
<br />
Δεν ξέρω πού απευθύνομαι.<br />
Είσαι μια παλιά φίλη που χώρισαν οι δρόμοι μας;<br />
Είσαι ένας αγαπημένος που δεν πάλεψα να κρατήσω κοντά μου;<br />
Είσαι μια αγαπημένη που βρήκα και έχασα πολλές φορές;<br />
Είσαι ένας άγνωστος, που όσο κι αν λαχτάρησα, δε γνώρισα ποτέ;<br />
Ψάχνω να βρω, πού απευθύνομαι.<br />
Ποιο είναι αυτό το άτομο, ποια είναι αυτή η αίσθηση που μου λείπει.<br />
<br />
Είπα ψέματα.<br />
Δε σε μισώ που χάθηκες.<br />
Δε σε κατηγορώ που έσβησες από εδώ για να εμφανιστείς κάπου αλλού.<br />
Είναι από τα πράγματα που συμβαίνουν και θα φερθώ αξιοπρεπώς.<br />
<br />
Γίνομαι παράξενη.<br />
Είναι οι στιγμές που γίνομαι εγώ, και εσύ τις ξέρεις αυτές τις στιγμές - ή τις ήξερες - και η σιγουριά πως θα καταλάβεις τα όσα λέω με κατακλύζει, και θα συνεχίσω να είμαι ευτυχισμένη που θα διαβάσεις αυτές τις γραμμές, ώσπου να γίνω και πάλι συναισθηματική, απαθής, σωστή, και να αιστανθώ ντροπή για τα πισωγυρίσματα που κάνω <i>εγώ. </i><br />
Τα ολόδικά μου. </div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-1924044659342783752012-04-07T14:26:00.003+03:002014-02-27T20:33:08.094+02:00Καμιά φορά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-x7Ye4Qo4N78/T4Ap_TwNF3I/AAAAAAAAAQ0/wqiALQ4aiVw/s1600/divorce_by_akatsukifan112-d3kglyh.jpg"><img alt="" border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-x7Ye4Qo4N78/T4Ap_TwNF3I/AAAAAAAAAQ0/wqiALQ4aiVw/s320/divorce_by_akatsukifan112-d3kglyh.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5728624893626226546" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 213px;" /></a><br />
Συνήθιζα να θεωρώ κάποιους ανθρώπους όμορφους και κάποιους άσχημους.<br />
<div style="font-style: normal;">
Χάζευα τα άγνωστα πρόσωπα στα τρένα. </div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div>
<i>Αυτή η κοπέλα είναι πανέμορφη.</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Είναι πολύ μεγάλος για να φοράει τόσο έντονα ρούχα.</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Αυτό το χτένισμα είναι άσχημο.</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Αυτό το χαμόγελο είναι γοητευτικό.</i></div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Οι περισσότεροι μπαίνουν σ' αυτή τη διαδικασία ασυναίσθητα.</div>
<div style="font-style: normal;">
Έτσι σχηματίζεται η "προσωπική προτίμηση".</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Τι είδους άνθρωποι σε έλκουν εμφανησιακά.</div>
<div style="font-style: normal;">
Ποια χαρακτηριστικά σε απωθούν.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Έχω αλλάξει.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Σκέφτομαι ότι δε γνώρισα ποτέ κάποιον άσχημο άνθρωπο.</div>
<div style="font-style: normal;">
Σκέφτομαι ότι είναι όλοι υπέροχοι.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Αν παρατηρήσεις τα πρόσωπά τους - όλων αυτών των άγνωστων ανθρώπων - θα το δεις.</div>
<div style="font-style: normal;">
Πως τα μάτια τους έχουν πάντα μαγεία.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Αν τους χαρίσεις ένα χαμόγελο θα στο ανταποδώσουν - αν όχι αμέσως, αν όχι μπροστά σου, τότε σίγουρα όταν δε θα είσαι εκεί. </div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Έμαθα κάτι.</div>
<div style="font-style: normal;">
Έπρεπε να το ξέρω χρόνια πριν.</div>
<div style="font-style: normal;">
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου κρατά κρυφό το ποιός είσαι, μα συμβαίνει.</div>
<div style="font-style: normal;">
Έμαθα ποια είμαι.</div>
<div style="font-style: normal;">
Τα κομμάτια του χαώδους παζλ συνδέθηκαν και τα σκόρπια στοιχεία βρήκαν το νόημά τους.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Όλα τα σπίτια κρύβουν μυστικά, μου έλεγες.</div>
<div style="font-style: normal;">
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται εκεί έξω, μου έλεγες.</div>
<div style="font-style: normal;">
<span style="font-size: 100%;">Εύχομαι να μην ήξερα. </span></div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Μα κάτι έχει αλλάξει - ολοι έχουν μυστικά, κι ίσως τα μυστικά να είναι άσχημα.</div>
<div style="font-style: normal;">
Μα ξαφνικά δε μπορώ να δω τίποτα άσχημο, σε κανέναν. </div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Τι ανόητο πλάσμα, ο άνθρωπος.</div>
<div style="font-style: normal;">
Θέλει να βιώσει το σοκ, την απάτη, και μόνο έτσι είναι ικανός να δει και την ομορφιά.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Ίσως αυτή να είμαι απλά εγώ.</div>
<div>
<span style="font-style: normal;">Ίσως κάποιοι είχαν την ικανότητα να βλέπουν </span><i>την ομορφιά </i>απ'την αρχή.</div>
<div>
Μα εγώ ήμουν πάντα άνθρωπος δύσκολος και συχνά εγωίστρια με όλους τους λάθος τρόπους. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Δεν ξέρω αν πρέπει να πω <i>σ' ευχαριστώ</i> ή <i>σε μισώ.</i> </div>
<div>
Δεν ξέρω αν πρέπει να είμαι ευγνώμων ή θυμωμένη.</div>
<div>
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Μου είπες το Μυστικό, και πέρασα τις επόμενες μερικές μέρες ανακυκλώνοντάς το στο μυαλό μου.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Ένιωσα πιο δυστυχισμένη από ποτέ.</div>
<div style="font-style: normal;">
Θέλσα να μην είχα γεννηθεί.</div>
<div style="font-style: normal;">
Μίσησα τα πάντα.</div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Κι ύστερα τα αγάπησα απ'την αρχή.</div>
<div style="font-style: normal;">
Και είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ. </div>
<div style="font-style: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal;">
Είναι όλα όμορφα, ξέρεις.</div>
<div style="font-style: normal;">
Είναι όλα μαγικά...</div>
</div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-65178390346571724082012-03-20T22:14:00.005+02:002012-03-20T22:22:03.800+02:00"Γυναίκα μεγαλείο, αν αληθεύουν όσα λεν γι' αυτή..."<i>ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ: Αν μ' αγαπάς, αλήθεια, πες μου πόσο. </i><div><i><br /></i></div><div><i>ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Όταν τη λογαριάζεις με το ζύγι, η αγάπη βγαίνει στη ζητιανιά. </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ: Θα βάλω να χαράξουν σύνορο ίσαμε εκεί που επιθυμώ να μ' αγαπάς. </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Τότε θα πρέπει νάβρεις νέο ουρανό και νέα γη. </i></div><div style="font-style: normal; "><br /></div><div style="font-style: normal; "> (Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Σαίξπηρ)</div><div style="font-style: normal; "><br /></div><div style="font-style: normal; "><br /></div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-8575431223880346332012-03-08T14:25:00.003+02:002012-03-08T14:34:10.850+02:00Αγαπητή Κ.<a href="http://2.bp.blogspot.com/-0MTg5fnoXZY/T1ilwmudm3I/AAAAAAAAAQo/XEBaqKdEMRA/s1600/1331206093475.jpg" style="font-style: normal; "><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 256px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-0MTg5fnoXZY/T1ilwmudm3I/AAAAAAAAAQo/XEBaqKdEMRA/s320/1331206093475.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717501981394574194" /></a><br />Γίνομαι συναισθηματική, και δεν πρέπει. <div style="font-style: normal; ">Πρέπει να είμαι δυνατή.</div><div style="font-style: normal; "><br /></div><div style="font-style: normal; ">Έφτασα μέχρι την πόρτα σου, σήμερα.</div><div style="font-style: normal; ">Ήμουν έτοιμη να χτυπήσω, μα έφυγα. </div><div style="font-style: normal; ">Δεν πρέπει να γυρίσω πίσω.</div><div style="font-style: normal; "><br /></div><div style="font-style: normal; ">Δε θα με συγχωρέσεις ποτέ μέσα σου, αυτό το ξέρω. </div><div style="font-style: normal; ">Δε θα μπορέσεις ποτέ να σκεφτείς τις κοινές στιγμές μας χωρίς πικρία. </div><div style="font-style: normal; "><br /></div><div style="font-style: normal; ">Αθέτησα την υπόσχεσή μου, σε άφησα. </div><div style="font-style: normal; ">Σε πρόδωσα. </div><div style="font-style: normal; "><br /></div><div><i>Δε ζητώ τίποτα, δε ζητώ κατανόηση, όχι.</i></div><div><i>Ξέρω πόσο πονάς. </i></div><div><i>Ξέρω πόσο θα προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι όλα είναι καλά και πάλι, σαν να μην πέρασα ποτέ από τη ζωή σου. </i></div><div><i>Πως θα τα θάψεις όλα μέσα σου. </i></div><div><i><br /></i></div><div>Σ' αγαπάω. </div><div>Αυτό πάντα θα βρίσκω ένα τρόπο να στο λέω. </div><div>Και κάθε φορά που θα τ' ακούς θα με μισείς και λίγο περισσότερο. </div><div><br /></div><div>Πρέπει να σε ξεχάσω. </div><div>Ζαλίζομαι... </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-48660203784557738862012-03-06T15:09:00.004+02:002014-02-27T20:27:47.149+02:00Για σένα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Qwk1vrTOoUY/T1YQ-610oYI/AAAAAAAAAQY/BGVhpYBq1Tg/s1600/brunettesKissingBed.jpg" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><img alt="" border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-Qwk1vrTOoUY/T1YQ-610oYI/AAAAAAAAAQY/BGVhpYBq1Tg/s320/brunettesKissingBed.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5716775450126360962" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 255px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 320px;" /></a><br />
Και πώς να μπορέσω να στο πω; <br />
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Πώς να σε προδώσω; </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Πώς να σβήσω για πάντα τα όσα πιστεύεις;</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Ξέρω ότι πίστεψες στους ανθρώπους, ξέρω ότι δε φαντάστηκες ποτέ την προδοσία μου. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-weight: normal;">
<i>Η δική σου ήταν καθημερινή, κι ας μην το κατάλαβες ποτέ, κι ας μην έφταιξες ποτέ. </i></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Δεν μπορώ να σε αναγκάσω να μ' αγαπήσεις. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Δε μπορώ να σταματήσω να σ' αγαπώ. </div>
<div style="font-style: normal;">
Δε μπορώ να πάψω να νιώθω το <b>Λάθος</b>, μα δεν ξέρω πότε ακριβώς έγινε.</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Ήταν όταν σκέφτηκα για πρώτη φορά πως είσαι όμορφη;</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Ήταν η πρώτη φορά που σε φίλησα;</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Ήταν η πρώτη φορά που σου είπα ψέματα προκειμένου να σε κρατήσω κοντά μου; </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Όταν σε αγάπησα;</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Όταν σε μίσησα;</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Όταν σε αγάπησα ξανά;</div>
<div>
<span style="font-style: normal; font-weight: normal;">Όταν κοιμήθηκες στην αγκαλιά μου, ψιθυριζοντας </span><b style="font-style: italic;">"είμαι δική σου"</b>; </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Ήρθε η στιγμή να φύγω. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Όσοι με ξέρουν καλά θα καταλάβουν. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Πάντοτε έχτιζα σχέσεις όμοιες με έργα τέχνης: πανέμορφες, παράλογες, διαστροφικές. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Πάντα διέλυα ό,τι σημαντικότερο είχα όταν έφτανε στο απόγειό του, στην καλύτερη στιγμή του. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-weight: normal;">
<i>Η καλύτερη λύση, για να μην το δω ποτέ να καταστρέφεται. </i></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Μη με μισήσεις που σ' αφήνω. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Δε μπόρεσα ποτέ να είμαι το άτομο που γινόμουν όταν ήμουν κοντά σου. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Αυτό το τέλειο, ειλικρινές, ευχάριστο πλάσμα που ξέρει να περνάει καλά και να νοιάζεται πάντα για τους άλλους.</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Δεν έμαθες ποτέ ποια είμαι.</div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Γιατί μαζί σου ήμουν ό,τι καλύτερο γνώρισα. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Γιατί εσύ με έκανες έτσι. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-weight: normal;">
<i>Και σ' ευχαριστώ.</i></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Μα ήρθε η στιγμή να σε ελευθερώσω από τα δεσμά μου. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Ήρθε η στιγμή να αναπνεύσεις. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Να σταθείς στα πόδια σου. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Και να αφήσεις μια ταλαιπωρημένη ψυχή σαν τη δική μου για έργα πιο δύσκολα, πιο δυσνόητα, πιο επικίνδυνα. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-weight: normal;">
<i>"Δεν είμαι εγώ γι' αυτά"</i><span style="font-style: normal;">, είχες πει. </span></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Δεν είσαι. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Ένα κομμάτι μου πεθαίνει στην αποχώρησή σου. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Μα τα λόγια είναι περιττά, καρδιά μου. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Τα ξέρεις ήδη όλα. </div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
Καλό σου ταξίδι -- μακριά μου.</div>
</div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-9883137039535296122012-01-19T13:59:00.004+02:002012-01-19T14:26:57.712+02:00Dear Mirror...<a href="http://4.bp.blogspot.com/-NnHOhmyr9t0/TxgLiPaNM0I/AAAAAAAAAQM/ZPpkDL2hf_Y/s1600/Mirror_by_eatmeupinside.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 302px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-NnHOhmyr9t0/TxgLiPaNM0I/AAAAAAAAAQM/ZPpkDL2hf_Y/s320/Mirror_by_eatmeupinside.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5699318011317269314" /></a><br />Ξέρεις εσύ. <div>Πάντα ήξερες.</div><div><br /></div><div>(Δε σε φοβάμαι, όχι. Μπορείς να με κάνεις ό,τι θες κι εγώ θα παραμείνω εδώ, γιατί είσαι ο μόνος τρόπος να ζήσω.)</div><div><br /></div><div>Κοιτάζω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη. Καθαρίζω με την παλάμη τους υδρατμούς και κοιτώ βαθιά μέσα στα μάτια μου. </div><div><br /></div><div>Μπορεί και να φοβάμαι. Ναι, εαυτέ μου, μπορεί να χάνω το μέτρημα. </div><div>(Ποιά είναι τα σωστά, ποιά είναι τα λάθη, ποιά τα γεγονότα, ποιά τα όνειρα.)</div><div><br /></div><div>Σε κοιτώ κι αναρωτιέμαι ποιά δύναμη σε βοήθησε να φτάσεις ως εδώ και ποιά κατάρα σε έσπρωξε μακριά απ'όσα ποτέ δεν μπόρεσες. </div><div><br /></div><div>Κάποτε σε μίσησα. </div><div>Μετά σε λάτρεψα. </div><div>Ίσως και να σε ξέχασα, μερικές φορές.</div><div><br /></div><div>Τώρα είσαι εδώ και με πιάνεις απ'το λαιμό, εσύ, η βαθύτερη συνείδησή μου, και δεν έχω άλλη επιλογή παρά να αναλογιστώ την αληθινή σου Μοίρα και τα αληθινά σου Αμαρτήματα. </div><div><br /></div><div>Κάποιος μου είχε πει πως είσαι δαίμονας.</div><div>Κάποιος άλλος υποστήριξε πως τίποτα δεν είναι αληθινό παρά μόνο τα μυστικά σου. </div><div><br /></div><div>Σε κοιτώ με περιέργεια, σα να σε βλέπω πρώτη φορά.</div><div>Ξέρω το όνομά σου, ξέρω τις πράξεις σου, ξέρω τις σκέψεις σου.</div><div>Μα δεν έχω ιδέα ποιός είσαι.</div><div><br /></div><div>Φοβάμαι αυτό που μπορεί να θελήσεις αύριο. </div><div>Τρέμω τις ιδέες σου που είναι πάντα καταστροφικές και αλλόκοτες, σαν παραμύθι ψυχεδελικό ή σαν ιστορία παραλλαγμένη.</div><div><br /></div><div>Τα σχέδιά σου ποτέ δεν πιάσαν τόπο. </div><div>Σε οδήγησαν όμως σε μονοπάτια καινoύργια και πάντα την γλίτωνες με μια νέα εμπειρία. </div><div><br /></div><div>Πολλά τα κομμάτια του παζλ.</div><div>Πολλοί οι άνθρωποι. </div><div><br /></div><div>Κουτιά κρυμμένα καλά, κάτω από κρεβάτια, πίσω από βιβλία.</div><div>Πάτα σε έκρυβα απ'τους άλλους γιατί ήσουν Αλλιώς.</div><div><br /></div><div>Σύντομα θα μας καταλάβουν.</div><div>Σύντομα θα πρέπει να βρεις ένα ψέμα και μια δικαιολογία.</div><div><br /></div><div>Ξέρεις εσύ.</div><div>Τα'χεις μάθει καλά αυτά. </div><div>Έχουν τρυπώσει στο πετσί σου και σ' έχουν κάνει θύμα τους, γιατί εξαρτάσαι. </div><div><br /></div><div>Γιατί είσαι Αλλιώς και αν κάποιος το καταλάβει θα πρέπει να χαθείς.</div><div>Ή να το αντιμετωπίσεις. </div><div><br /></div><div>Ζωγραφίζω με το μυαλό μου μια καρδιά και βρίσκω μέσα της ονόματα πολλά και μπερδεμένα.</div><div>Δε τους είπα ποτέ να ριζώσουν εδώ, ποτέ δεν είχαν το δικαίωμα.</div><div><br /></div><div>Ανοιγοκλείνω τα μάτια και αντιμετωπίζω το άγνωστο βλέμμα του καθρέφτη μου για άλλη μία φορά.</div><div><br /></div><div>Τα μυστικά είναι μυστικά και η ζωή ζωή. Τίποτα δεν έχει θέση μέσα στο άλλο, γιατί τα μυστικά είναι θάνατος, μα είναι ταυτόχρονα ο μόνος θάνατος που μπορεί να σε σώσει απ'την ίδια τη ζωή.</div><div>Ο μόνος θάνατος που μπορεί να σε σπρώξει ξανά μέσα στον κύκλο της καθημερινότητας, αφού σου δώσει πρώτα γνώση. </div><div>(Γνώση που έχεις μόνο εσύ, γνώση που σου δίνει δύναμη, γνώση που θελοντας και μη σε κάνει, τελικά, Αλλιώς.) </div><div><br /></div><div>Μη με φοβάσαι. </div><div>Ποτέ μη φοβηθείς. </div><div>Ξέρω καλά ποια είμαι. </div><div><br /></div><div>Κι αν κάποια κομμάτια του παζλ τα πετώ, είναι μονάχα για να βάλω στη θέση τους άλλα.</div><div><br /></div><div>Πιο ταιριαστά. </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-10694416775157991802012-01-03T23:38:00.005+02:002012-01-04T00:05:28.631+02:00Περιέργεια.Αγαπητή Κ.<div><br /></div><div>Δεν ξέρω τι περιμένεις από μένα. <div><br /></div><div>Δεν ξέρω πως μπόρεσες να με προδώσεις. </div><div><br /></div><div>Σου έδωσα τα πάντα κι εσύ κατάφερες να μου πάρεις ακόμα περισσότερα.</div><div><br /></div><div><i>Δε σε μισώ.</i></div></div><div><br /></div><div>Είναι όλα ένας εφιάλτης. </div><div>Δεν μπορεί να το έκανες αυτό.</div><div>Εσύ δε θα το έκανες ποτέ αυτό.</div><div><br /></div><div><i>Σε μισώ. </i></div><div><i><br /></i></div><div>Κάποια μυστικά <b>πρέπει </b>να μένουν κρυμμένα. </div><div>Για το καλό σου.</div><div>Για το καλό μας. </div><div><br /></div><div><i>Δεν ξέρω πώς μπόρεσες. </i></div><div><br /></div><div>Εκμεταλλεύομαι την κατάσταση και σε φιλώ. </div><div>Δεν έπρεπε να ξέρεις.</div><div>Δεν έπρεπε ποτέ να δεις την αδύναμη πλευρά μου.</div><div><br /></div><div>Με ρωτάς αν θα σε μισήσω.</div><div>Με ρωτάς αν θα μείνω για πάντα δίπλα σου.</div><div><br /></div><div>Μπορεί να είμαι ανόητη που<b> σ' αγαπάω</b>. </div><div>Μα δε θα άλλαζα για τίποτα στον κόσμο αυτή την ανοησία. </div><div><br /></div><div>Λίγο πριν μάθω τι έκανες, σου υποσχέθηκα πως δε θα σου πω ποτέ ψέμματα. Πως δε θα σε πουλήσω ποτέ. Πως δε θα σε αφήσω ποτέ μόνη.</div><div><br /></div><div>Τώρα καταλαβαίνω πως πρέπει να ακουγόμουν. </div><div>Τώρα καταλαβαίνεις κι εσύ. </div><div><br /></div><div>Γιατί τώρα με ξέρεις κι εσύ στο βαθμό που σε ξέρω εγώ.</div><div><br /></div><div>Δεν είμαι αφελής, θυμήσου το αυτό.</div><div><br /></div><div>*** </div><div>"Αυτό είναι το ημερολόγιό μου."</div><div><br /></div><div>"Ωχ! Και τι γράφεις;"</div><div><br /></div><div>"Διάφορα πράγματα. Τα γράφω σαν επιστολές. Αγαπητέ τάδε, αυτό. Αγαπητέ ταδε, εκείνο. Γράφω και για σένα εκεί."</div><div><br /></div><div>"Τι γράφεις για μένα;"</div><div><br /></div><div>"Δεν πρόκειται να σου πω." </div><div><br /></div><div>Το ξανατοποθετώ στο ράφι και βλέπω το βλέμμα σου να ακολουθεί το τετράδιο. </div><div><br /></div><div>Με πιάνει ένας φόβος ότι μια μέρα θα απαιτήσεις να στο διαβάσω. </div><div><br /></div><div>Ξέρω ότι κάποια μέρα, με κάποιο τρόπο, θα το διαβάσεις. </div><div><br /></div><div>(Δεν περίμενα ποτέ να το κάνεις κρυφά.)</div><div><br /></div><div>Μα εκείνη τη μέρα κοίταξα τα μάτια σου, κι ευχήθηκα όταν έρθει η στιγμή, να είμαι έτοιμη να σου μιλήσω ανοιχτά.</div><div><br /></div><div><i>Να πάψω να είμαι δειλή. </i></div><div><br /></div><div>Η περιέργεια σκοτώνει, λένε. </div><div><br /></div><div>Ίσως πράγματι να σκοτώνει. </div><div>Να σκοτώνει την αξιοπρέπεια, τα ιδανικά, την εμπιστοσύνη. </div><div><br /></div><div>Με έχεις αδειάσει, καρδιά μου. </div><div>Σήμερα με έκανες κομμάτια. </div><div>Μα την αγάπη μου τίποτα δεν μπορεί να τη σκοτώσει. </div><div>Σου είπα ότι σε θέλω δίπλα μου και δεν το παίρνω πίσω. </div><div><br /></div><div>Λυπάμαι. </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-32449220142402421332011-12-22T14:22:00.003+02:002011-12-22T14:40:35.723+02:00Αν ήσουν εδώ...<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Z7fch2Vhhs4/TvMlKwCEaTI/AAAAAAAAAQA/vfoUpMTtuX4/s1600/images.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 192px; height: 256px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-Z7fch2Vhhs4/TvMlKwCEaTI/AAAAAAAAAQA/vfoUpMTtuX4/s320/images.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688931620921567538" /></a><br />Αν ήσουν εδώ...<div><br /></div><div>Θα καταλάβαινες.<div>Θα ένιωθες.</div><div>Θα αγαπούσες.</div><div><br /></div><div>Αν μπορούσες να δεις...</div></div><div><br /></div><div>Θα φοβόσουν. </div><div>Θα τρόμαζες. </div><div>Θα κόμπιαζες. </div><div><br /></div><div>Μα αν ερωτευόσουν... θα 'σουν δικός μου. </div><div><br /></div><div>Για πάντα. </div><div><br /></div><div><br /></div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-40396618166585180412011-12-11T21:08:00.007+02:002011-12-11T21:59:37.025+02:00Δεν είσαι έρωτας...<a href="http://1.bp.blogspot.com/-JZajwxGLF00/TuUJ-tufxPI/AAAAAAAAAP0/magFPefHeUA/s1600/610491_f520.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 188px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-JZajwxGLF00/TuUJ-tufxPI/AAAAAAAAAP0/magFPefHeUA/s320/610491_f520.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684961077656274162" /></a><br /><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" ><u><br /></u></span></div><br />Φίλησα τα χείλη σου κι είχαν τη γεύση του τσιγάρου και του φτηνού κρασιού.<div><br /></div><div>Σ' αγκάλιασα και μου φάνηκε τρελό που ένιωσα και τα δικά σου χέρια να τυλίγονται γύρω μου. </div><div><br /></div><div>Πρέπει να ονειρεύομαι.</div><div><br /></div><div><i>Γιατί είσαι εδώ;</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Πως είναι δυνατόν να μη με μισείς γι' αυτό που μόλις έκανα;</i></div><div><i><br /></i></div><div><i><b>Δεν </b>σ' έχω ερωτευτεί. </i></div><div><br /></div><div>Λόγια που θέλω να σου φωνάξω. </div><div>Λόγια που δικαιούσαι να ακούσεις, για να μπορέσεις να φύγεις μακριά μου και να σώσουμε και οι δύο τις ζωές μας. </div><div><br /></div><div>Δε λέω τίποτα.</div><div>Σε φιλάω με πάθος, εξάρτηση, φόβο. </div><div>Δεν τολμώ να συνεχίσω. </div><div><br /></div><div><i>Δεν τολμώ να σταματήσω</i>. </div><div><br /></div><div>Μη φύγεις. </div><div>Μη σταματήσεις να με φιλάς. </div><div><br /></div><div>Σφίγγω τη μπλούζα σου στα χέρια μου σε μια προσπάθεια να σε κρατήσω κολλημένο στο σώμα μου για πάντα. </div><div><br /></div><div>Σε λίγες στιγμές θα 'χουν όλα τελειώσει. </div><div><br /></div><div>Σου πιάνω το χέρι και τα δάχτυλά σου μπλέκονται στα δικά μου. </div><div><br /></div><div>Σ' αγαπώ.</div><div><br /></div><div>Κι αν μ' αφήσεις τώρα, κάτι μέσα μου θα πεθάνει και δε θα μπορέσω ποτέ να το επαναφέρω στη ζωή.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>...Μ' αφήνεις. </div><div><br /></div><div>Κάνω ένα βήμα πίσω και κοιτάζω βαθιά μέσα στα μάτια σου. </div><div><br /></div><div>Το αντιμετωπίζεις για μερικά δευτερόλεπτα, κι ύστερα γυρνάς το βλέμμα σου αλλού και ξέρω πως θα πρέπει να ξεχάσω τα πάντα.</div><div><br /></div><div><i>Τίποτα δε συνέβη ποτέ.</i></div><div><i>Τίποτα δεν πρέπει να μαθευτεί ποτέ. </i></div><div><br /></div><div>Δε σ' έχω ερωτευτεί. </div><div><br /></div><div>Ξέρω πώς είναι ο έρωτας.</div><div>Ξέρω πώς είναι το πάθος.</div><div>Ξέρω πώς είναι η αγάπη.</div><div><br /></div><div>Δεν είσαι τίποτα από αυτά.</div><div><br /></div><div>Είσαι κάτι άγνωστο, αλλόκοτο. </div><div><br /></div><div>Κάτι μοναδικό.</div><div><br /></div><div>Κάτι που ξέρουμε κι οι δυο πως είναι αρκετά επικίνδυνο και για τους δυο μας. </div><div><br /></div><div>Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτώ το σκοτεινό δρόμο ελπίζοντας πως δε θα χρειαστεί να κοιτάξω εσένα ποτέ ξανά. </div><div><br /></div><div>Νιώθω το βλέμμα σου πάνω μου. </div><div><br /></div><div>Χαμογελώ. </div><div><br /></div><div>Ίσως, τελικά, να είσαι κάτι δυνατότερο απ'ό,τι είχα ποτέ φανταστεί. </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-6267020326761148832011-11-21T18:18:00.002+02:002011-11-21T18:35:07.762+02:00Σ' αγαπώ.<a href="http://2.bp.blogspot.com/-4boNGak66ew/Tsp9Z4VKsHI/AAAAAAAAAPY/QHIgkZ8j620/s1600/erotic-Hot-Girl-kissing-girl-on-girl-gays-sex-7wayabnat-Brunettes-and-Dark-Haired-Beauties-Lesbian-pics-my-album-lesbian-2-girls-moudy-Gurl-Gurl-passion_large.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 139px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-4boNGak66ew/Tsp9Z4VKsHI/AAAAAAAAAPY/QHIgkZ8j620/s200/erotic-Hot-Girl-kissing-girl-on-girl-gays-sex-7wayabnat-Brunettes-and-Dark-Haired-Beauties-Lesbian-pics-my-album-lesbian-2-girls-moudy-Gurl-Gurl-passion_large.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5677488163825299570" /></a><br /><div>Θέλω να σε πιάσω μα όλο μου ξεφεύγεις. </div><div><br /></div><div>Ίσως να'σαι εσύ η Σκιά, τελικά. </div><div><br /></div><div>Ίσως να'σαι κάτι περισσότερο. </div><div><br /></div><div>Με τρελαίνεις. </div><div><br /></div><div>Έχω τουλάχιστον ένα μυστικό που δε θα μάθει ποτέ κανείς.</div><div>Έχω τουλάχιστον έναν λόγο να μην ησυχάσει ποτέ η ψυχή μου.</div><div>Έχω κάνει τουλάχιστον μία ασυγχώρητη κι απάνθρωπη πράξη. </div><div>Έχω πει αντίο χωρίς να το εννοώ τουλάχιστον μία φορά.</div><div><br /></div><div><i>Όπως όλοι.</i></div><div><br /></div><div>Όχι, όχι όπως όλοι. Όπως κάποιοι. </div><div><br /></div><div>Σ' αγαπάω.</div><div>Μη ρωτάς περισσότερα.</div><div>Δεν ξέρω λεπτομέρειες. </div><div><br /></div><div>Σ' αγαπώ. </div><div>Άνοιξε τα μάτια σου κι αντιμετώπισέ το. </div><div><br /></div><div>Μια μέρα θα σε αρπάξω και θα σε φιλήσω όπως κανείς δε σε φίλησε ποτέ. </div><div>Και θα το θυμάσαι για ΠΑΝΤΑ. </div><div><br /></div><div>Και κανείς δε θα μπορέσει να υπερβεί ποτέ αυτό το φιλί. </div><div><br /></div><div>Δεν πρόκειται να ζηλέψω ποτέ αυτούς που είναι κοντά σου. </div><div>(Ποτέ δε ζήλεψα, ποτέ δεν έπεσα χαμηλά και το ξέρεις.)</div><div><br /></div><div>Δε ζηλεύω, γιατί καταλαβαίνω περισσότερα απ'όσα μπορείς να δεις. </div><div><br /></div><div>Νιώθω λες κι είμαι κομμάτι της ψυχής σου: Μπορώ να δω αυτά που νιώθεις πριν ακόμα τα νιώσεις. Να σου πω τι σκέφτεσαι πριν ακόμα το σκεφτείς. </div><div>Μπόρεσα να σ' αγαπήσω πριν αναρωτηθείς τι είναι η αγάπη. </div><div><br /></div><div>Μη μου τρομάζεις, καρδιά μου. </div><div>Ίσως να είναι όλα του μυαλού μου.</div><div>Ίσως μέχρι αύριο το πρωί να μου έχει περάσει. </div><div><br /></div><div>Μα απόψε σε θέλω. </div><div>Πολύ. </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-24796385635111942362011-11-06T10:27:00.004+02:002011-11-06T11:48:11.968+02:00Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω...<a href="http://1.bp.blogspot.com/-xgOr263tykc/TrZXqCxkA1I/AAAAAAAAAPM/4KazIqok_Rs/s1600/Girls_kissing.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 134px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-xgOr263tykc/TrZXqCxkA1I/AAAAAAAAAPM/4KazIqok_Rs/s200/Girls_kissing.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5671817160530592594" /></a><br />Κάποτε η Σκιά χαμογέλασε - γιατί είχε ξεχάσει τη σκοτεινή υπόστασή της.<div>Το χαμόγελό της έμοιασε με χαμόγελο τρελού, και ο κόσμος απομακρύνθηκε γοργά. </div><div><br /></div><div>Η Σκιά σταμάτησε να χαμογελά. Φοβήθηκε πως θα πληγώσει τους Άλλους, και οι Άλλοι ήταν σημαντικοί, και δεν έπρεπε να πληγωθούν. </div><div><br /></div><div>Κάποτε η Σκιά ήταν ζωντανή. Χρώματα αλλόκοτα τύλιγαν την ύπαρξή της, και τα μάτια της αντιμετώπιζαν τα πάντα με περιέργεια παιδική και ύφος εξερευνητικό. </div><div><br /></div><div>Κάποτε η Σκιά είπε πολλά:</div><div><br /></div><div><i>Σ' αγαπώ.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Μη μ' αφήσεις ποτέ. </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Σημαίνεις τα πάντα για μένα. </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Φύγε. </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Σε σκεφτόμουν.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>...Αν σε φιλούσα; </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Δε με φοβάσαι; </i></div><div><br /></div><div>Άνθρωποι μεταξύ τους διαφορετικοί και άγνωστοι άκουσαν με τη σειρά τους κάποια από τα λόγια αυτά. </div><div><br /></div><div>Όλοι τους αγαπήθηκαν εξίσου παράφορα και καθόλου.</div><div><br /></div><div>Η Σκιά δε θα πει ποτέ ποια ήταν η Μία Αγάπη.</div><div>Της αρκεί που μπορεί ακόμα να τη θυμάται τα βράδια.</div><div><br /></div><div>Και να πεθαίνει σιωπηλά κι ευλαβικά. </div><div><br /></div><div>Καμιά φορά η Σκιά αναρωτιέται μήπως <b><i>δεν</i></b> είναι σκιά. </div><div>Μήπως η υπόστασή της είναι κάτι ισχυρότερο, ομορφότερο, πιο αληθινό.</div><div><br /></div><div>Η Σκιά δε μιλάει πολύ πια.</div><div><br /></div><div>Δε λέει "σ' αγαπώ".</div><div>Λέει "καλημέρα."</div><div><br /></div><div>Δε λέει "μείνε."</div><div>Λέει "αντίο."</div><div><br /></div><div>Και τα σημαντικά κρύβονται, και με τον καιρό ξεθωριάζουν, και σύντομα θα εξαφανιστούν. </div><div>Και τότε δε θα υπάρχει καμιλα αμφιβολία για την υπόστασή της.</div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-52659073361990507882011-10-19T13:53:00.004+03:002011-10-19T14:12:46.065+03:00Do You Want To Know A Secret?<a href="http://1.bp.blogspot.com/-mqs3xTroh8k/Tp6wCFXUBII/AAAAAAAAAPA/oWeJIz9cAJI/s1600/girls-kissing.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-mqs3xTroh8k/Tp6wCFXUBII/AAAAAAAAAPA/oWeJIz9cAJI/s320/girls-kissing.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5665158931124847746" /></a><br />Δε θα είμαι ποτέ αρκετή για σένα.<div>Δε θα χαμογελάσεις ποτέ απλά και μόνο επειδή σκέφτηκες το πρόσωπό μου, τα λόγια μου, το άγγιγμά μου. </div><div>Δε θα έχουμε ποτέ τις στιγμές που κάποτε μαζί σχεδιάζαμε.</div><div><br /></div><div>Σε βλέπω να δέχεσαι το ένα "σ' αγαπώ" μετά το άλλο. Να πληγώνεσαι. Να πονάς γι' ανθρώπους που εμπιστεύτηκες μα που ποτέ δεν έδωσαν για σένα αυτά που μπορώ να σου δώσω εγώ.</div><div>Αυτά που ΘΕΛΩ να σου δώσω. </div><div><i>(Έστω κι αν είναι μόνο μια τρέλα, έστω κι αν κάνω λάθος, έστω κι αν μετανιώσουμε και χάσουμε τα πάντα.)</i></div><div><br /></div><div>Ξέρω τα όριά μου. Δεν έχω το δικαίωμα να προσπαθήσω. Περιμένω τη μέρα που θα κάνεις εσύ την κίνηση. </div><div>(...Πες ό,τι θες, το ξέρω πως μια μέρα θα σε κάνω ευτυχισμένη.)</div><div><br /></div><div>Δεν έχω απαιτήσεις. </div><div>Δε ζητώ τίποτα. </div><div>Δε με ενδιαφέρει τι είναι αυτό που βλέπεις <b>εσύ </b>σε μένα. </div><div><br /></div><div>Είμαι ένας ανθρωπος παράξενος και σκέφτομαι τα πράγματα διαφορετικά απ' ότι οι υπόλοιποι.</div><div><br /></div><div>Βλέπω σε σένα αυτό που κανείς δεν είδε. </div><div>Βλέπω όλα αυτά που θέλησες απ' τους ανθρώπους μα δε στα δώσαν. </div><div><br /></div><div>Θέλω να στα δώσω εγώ. Θέλω να χαμογελάς. </div><div><br /></div><div>...Το αξίζεις. </div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Υ.Γ. Καμιά φορά αυτά που περιμένεις και δεν έρχονται, βρίσκονται ήδη δίπλα σου. </div><div>Μα δεν κοιτάζεις. </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-77551596162441832402011-09-03T18:46:00.002+03:002011-09-03T18:57:13.417+03:00Σούνιο."Δεν έχει σημασία τι γράφουμε εδώ", είχες πει.
<br />"Εδώ μέσα δεν είμαστε εμείς, όχι, είμαστε οι άλλοι μας εαυτοί. Γι' αυτό μπορούμε να γράψουμε ό,τι θέλουμε."
<br />
<br />"Ακόμα κι αυτά που δε θα λέγαμε ποτέ στην πραγματική ζωή", συμπληρώνω.
<br /><span style="font-style: italic;">Κυρίως</span> αυτά, σκέφτομαι.
<br />
<br />Πώς ξέρεις ότι κάτι τελειώνει; Πώς ξέρεις ότι ήρθε το τέλος;
<br />Δε σε μισώ. Ποτέ δε σε μίσησα. Ποτέ δεν έπαψα να σ' αγαπώ. Να νοιάζομαι.
<br />
<br />Μα δε θα σε συγχωρέσω. Τ' ορκίζομαι.
<br />Δε θα σε συγχωρέσω ποτέ, γιατί ποτέ δε θα συγχωρέσω τον εαυτό μου.
<br />
<br />Και η απουσία σου θα είναι η τιμωρία μου για τα λάθη και των δυο μας.
<br />
<br />"Αν ήξερες ότι θα πεθάνεις μέσα στη βδομάδα που έρχεται, ποιά στιγμή θα διάλεγες;" Σε ρώτησα και με κοίταξες παράξενα. Πάντα έκανα κάτι τέτοιες ερωτήσεις. Πάντα έλεγα κάτι anticlimatic που οι περισσότεροι θα θεωρούσαν τρελό.
<br />
<br />Εσύ όμως θα καταλάβαινες.
<br />
<br />"Θα προσπαθούσα να ζήσω όσο περισσότερο γίνεται" είχες πει. "Μέχρι την τελευταία στιγμή."
<br />
<br />Καθόμασταν δίπλα στη θάλασσα, κι ήταν μια απ'τις τελευταίες φορές που σε είδα.
<br />
<br />Χαμογέλασα κι ορκίστηκα να γράψω γι' αυτή τη στιγμή. Να την κάνω να ζήσει για πάντα.
<br /><span style="font-style: italic;">Λες κι ήξερα πόσο γρήγορα θα χαθείς, πόσο γρήγορα θα τελείωναν όλα.</span>
<br />
<br />"Δε θα μ' ένοιαζε αν πέθαινα αυτή τη στιγμή." σου είχα απαντήσει. "Είναι όλα τέλεια, είμαι ευτυχισμένη, είναι η τέλεια στιγμή."<span style="font-style: italic;"> Γιατί είμαι μαζί σου, κι είσαι ο άνθρωπός μου, κι αυτό μου αρκεί. </span>
<br />
<br />Γέμισα αυτό το blog με κείμενα για φόβους, έρωτες, αγάπες.
<br />Αυτό είναι για μια <span style="font-weight: bold;">φιλία </span>που ποτέ δεν εκφράστηκε σωστά. (Πάντα συμπληρώναμε ο ένας τα λάθη του άλλου, πάντα ήμασταν μια ιδιαίτερη, λαμπερή παρακμή, ακόμα και στις πιο τέλειες στιγμές μας.) Αυτό είναι μόνο για σένα.
<br />
<br />Δε θα μας συγχωρέσω ποτέ.
<br />Κανείς απ'τους δυο μας δεν πρέπει να ζητήσει ποτέ συγχώρεση.
<br />
<br />Μου λείπεις.
<br /><span style="font-style: italic;">Συγγνώμη. </span>
<br />
<br />(Δεν είμαι εγώ, θυμάσαι; Ο άλλος μου εαυτός. Ο καλύτερος.)
<br />
<br />Υ.Γ. Γίνε σκύλα εκεί έξω. Σε προκαλώ. Κάνε με να σε μισήσω και μίσησέ με κι εσύ κι έλα να τα τινάξουμε όλα στον αέρα και να ξεπουλήσουμε ό,τι μοιραστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια. Σε προκαλώ να βγάλεις τον χειρότερο εαυτό σου ώσπου να πάψουμε να αναγνωρίζουμε η μία την άλλη.
<br />
<br />Γίνε σκύλα. Δε μ' ενοχλεί. Εγώ πάντα θα ξέρω ποια πραγματικά είσαι. Έχω δει την ψυχή σου, μην το ξεχνάς αυτό. Κρυφοκοίταξα τη στιγμή που σου άνοιγα τη δική μου.
<br />Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-10792839305226607052011-08-21T22:55:00.004+03:002014-02-27T20:28:23.438+02:00Μα δε μπορώ να στο πω...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-tf5_1_hoGlA/TlFnLW9TAmI/AAAAAAAAAO4/FtzIspCDFUU/s1600/Two_girls_One_kiss_by_joganelken.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-tf5_1_hoGlA/TlFnLW9TAmI/AAAAAAAAAO4/FtzIspCDFUU/s320/Two_girls_One_kiss_by_joganelken.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643405252910842466" style="cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 268px;" /></a>
<br />
<br />
Σε θέλω.
<br />
<span style="font-style: italic;">Μα<span style="font-weight: bold;"> δεν μπορώ</span> να στο πω.</span>
<br />
<br />
Θα'πρεπε να φύγω.
<br />
Να σ' αφήσω σ' αυτόν που αγαπάς και στη κανονική ζωή σου.
<br />
<br />
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι για <span style="font-weight: bold;">το δικό σου </span>καλό δεν έπρεπε ποτέ να σ' έχω γνωρίσει.
<br />
<br />
Σε θέλω.
<br />
<br />
Με τρελαίνεις που δεν κάνεις τίποτα.
<br />
Υπάρχει πάντα κάποιος άλλος που θα είναι σημαντικότερος, - το έχω αποδεχτεί - και παίρνω την απόφαση να σταματήσω να θέλω, μα αυτό είναι ανόητο και <span style="font-weight: bold;">δε μπορώ</span> να σταματησω.
<br />
<br />
Δε θα σου πω τίποτα, γιατί τα όμορφα λόγια στα είπαν ήδη άλλοι. (μα αυτοί δεν τα εννοούσαν, και δε θα τα εννοήσουν ποτέ όσο εγώ.)
<br />
<br />
Δε θα σου πω αυτά που σκέφτομαι γιατί <span style="font-weight: bold;">δε θα πίστευες ποτέ </span>ότι κάποιος νοιάζεται τόσο για σένα.
<br />
<br />
Τρέμω όταν είσαι δίπλα μου. Τρέμω απ'την <span style="font-weight: bold;">ανάγκη</span>, τρέμω γιατί όταν θα φύγεις θα ανήκεις σε κάποιον άλλο και σε μένα δε θα ανήκεις<span style="font-weight: bold;"> ποτέ</span>.
<br />
<br />
Σε θέλω.
<br />
<br />
Κι αν δεν το βλέπεις είσαι τυφλή.
<br />
<br />
Κι αν το βλέπεις και δε σε νοιάζει, δε πρόκειται να πονέσω, γιατί η <span style="font-weight: bold;">φιλία</span> μας θα είναι πάντα σημαντικότερη απ' αυτό.
<br />
<br />
Μα σε θέλω.
<br />
<br />
Και θα'μαι εδώ για τη στιγμή που θα θελήσεις.
<br />
Και θα σου' δώσω τα πάντα.
</div>
Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-22396098009922994672011-08-03T22:20:00.003+03:002011-08-03T22:31:48.856+03:00Θέλεις;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-J5RwSSeI_wg/TjmiGBcVKEI/AAAAAAAAAOo/xRQvY3pjs-8/s1600/lies-lesbian-love-kiss-31000.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-J5RwSSeI_wg/TjmiGBcVKEI/AAAAAAAAAOo/xRQvY3pjs-8/s320/lies-lesbian-love-kiss-31000.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5636714632981063746" border="0" /></a><br />"Θέλεις;"<br /><br />Μια ερώτηση τόσο απλή και όμορφη.<br /><br />"Θέλεις;"<br /><br />Εύχομαι να απαντούσες χωρίς να χρειαζόταν να ρωτήσω.<br /><br />Δεν πρέπει να ρωτήσω. Φοβάμαι να ρωτήσω. Αρνούμαι να ρωτήσω.<br /><br />Έχω πολλά στο μυαλό μου και ο καιρός περνάει. Μια μέρα θα αναρωτηθώ γιατί δε σου μίλησα ποτέ για όσα θα 'πρεπε να ξέρεις, μα δε θα βρίσκω καμιά απάντηση για να μετριάσω το θυμό μου.<br /><br />Το θυμό μου επειδή ξεκίνησα κάτι και το άφησα στη μέση.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Το αφήσαμε στη μέση.</span><br /><br />Εμείς.<br /><br />Μαζί.<br /><br />Τι πρέπει να κάνω; Τι θες να κάνω;<br /><br />Κάποτε ήμουν ένας άνρθωπος βουτηγμένος στην υποκρισία και τα χαώδη μπλεξίματα ψυχής.Ένα κουβάρι από λάθη και εγωισμούς.<br /><br />Αν είναι να μάθεις μόνο ένα, μάθε αυτό, γιατί αυτό είναι και το μόνο που με τρομάζει, το μόνο που μου δίνει δύναμη και το μόνο που εν τέλει έχει σημασία:<br /><br />Ήμουν ένας άνθρωπος χαμένος στα λάθη του.<br /><br />Και με άλλαξες.Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-46940698496984604012011-07-28T18:11:00.003+03:002011-07-28T18:26:16.062+03:00Τώρα αυτό πώς να στο πω...<a href="http://3.bp.blogspot.com/-bUwcvQG-t_g/TjF_E1zspLI/AAAAAAAAAOg/95CZfK97cBQ/s1600/Kiss_Number_One_by_forrestking.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 227px; height: 320px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-bUwcvQG-t_g/TjF_E1zspLI/AAAAAAAAAOg/95CZfK97cBQ/s320/Kiss_Number_One_by_forrestking.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634424329957319858" /></a><br />Υπήρχε μια εποχή που έγραφα γιατί αγαπούσα. <div>Γιατί φοβόμουν.</div><div>Γιατί ήθελα.</div><div>Γιατί δε γινόταν αλλιώς.</div><div><br /></div><div>Γιατί το μολύβι στα χέρια μου ήταν ανάγκη και ο έρωτας στην ψυχή μου λαχταρούσε να βρει μια διέξοδο. </div><div><br /></div><div>Υπήρχε μια εποχή που ήξερα αν αγαπώ, ή αν πρόκειται για ενθουσιασμό, ή για φιλία.</div><div><br /></div><div>Υπήρχε μια εποχή που πίστευα πως δεν θα ξαναβρεθεί άτομο που να θέλω τόσο απεγνωσμένα να φιλήσω.</div><div><br /></div><div><i>Και να μην μπορώ. </i></div><div><i><br /></i></div><div>Έχω ένα τετράδιο, πια. Μόνο ένα. Και δε θα πίστευες ποτέ πως είναι και το δικό σου όνομα σ' αυτό το τετράδιο. </div><div><br /></div><div>Δε θα πίστευες ποτέ ότι σε σκέφτομαι έτσι κι αλλιώς. </div><div><br /></div><div>Φοβάμαι πως θα σε πληγώσω. Φοβάμαι πως θα κάνω τη λάθος κίνηση. Φοβάμαι πως ό,τι κι αν κάνω δε θα είναι αρκετό, και φοβάμαι πως έστω και για μια στιγμή σ' ερωτεύτηκα. </div><div><br /></div><div><i>Θέλω να σε φιλήσω.</i></div><div><br /></div><div>Θέλω να είσαι ευτυχισμένη. </div><div><br /></div><div>Το σκέφτομαι και γελάω, γιατί πλέον δεν καταλαβαίνω ούτε τον εαυτό μου. </div><div><br /></div><div>Κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι σε σκέψεις που ποτέ δε θα βρουν την άκρη. Θέλω να σ΄αγκαλιάσω, μικρή μου. Θέλω τόσο πολύ να σ' αγκαλιάσω. </div><div><br /></div><div>Φιλικά; Ερωτικά;</div><div><br /></div><div>........Δεν έχω ιδέα. </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-65608286459861642532011-02-19T15:28:00.005+02:002011-02-19T15:40:34.525+02:00Επιστροφή.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-EXQbwSlk-d0/TV_IDYT9ygI/AAAAAAAAAOU/7SqJaFubt2s/s1600/Love_by_xlovelyladyx.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 236px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-EXQbwSlk-d0/TV_IDYT9ygI/AAAAAAAAAOU/7SqJaFubt2s/s320/Love_by_xlovelyladyx.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575394824099318274" /></a><br />Πάει καιρός.<div>Πάει καιρός που έχω να γράψω εδώ, ή οπουδήποτε αλλού. </div><div>Πάει καιρός που ήμουν ο εαυτός μου. </div><div>Πάει καιρός που τραγουδούσα το δικό μου τραγούδι.</div><div><br /></div><div>Γιατί σταμάτησα να γράφω; </div><div>Ποιος ξέρει.</div><div>Ίσως χρειαζόμουν ένα διάλειμμα κι από τον ίδιο μου τον εαυτό.</div><div><i>Λες και δεν έχασες τον εαυτό σου αρκετές φορές ως τώρα, ηλίθια, </i>ουρλιάζει μια φωνή μέσα μου.</div><div><br /></div><div>Μα είμαι εδώ. Λαβωμένη ακόμα μια φορά από κάτι απροσδιόριστο. Από κάτι ανόητο, που θα συνεχίσει να με βασανίζει μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο πρόβλημα. Ίσως γιατί μου αρέσουν τα προβλήματα. Ίσως γιατί πείθω τον εαυτό μου ότι μου αρέσουν, επειδή δεν έχω τη δύναμη να τα αποφύγω. </div><div><br /></div><div>Σ' αγαπήσα. Σ' αγάπησα όσο τίποτα, αυτά τα τέσσερα χρόνια. Γιατί ήσουν ο ένας. Αυτός που καθόρισε τα πάντα. </div><div>Χωρίς να έχει σημασία πια. </div><div>Χωρίς να μπορείς ή να πρέπει ή να θέλω να γυρίσεις πίσω. </div><div><br /></div><div>Ποιον να μισήσω; Εσένα, εμένα; Την ανωριμότητά μας;</div><div>Μου λείπεις. </div><div>Κι αυτή τη φορά δε θα το μάθεις ποτέ. </div><div><br /></div><div>Χ.</div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-33668607368701389772010-11-10T16:59:00.005+02:002010-11-10T17:23:03.248+02:00Αγάπη;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TNq4pzGSDfI/AAAAAAAAAN8/AmnVDhU0rm8/s1600/c5f7946ba6f1e939e5de141b46084ac4.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 150px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TNq4pzGSDfI/AAAAAAAAAN8/AmnVDhU0rm8/s400/c5f7946ba6f1e939e5de141b46084ac4.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5537941720036150770" /></a><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Η Σκιά την πλησίασε αποφασισμένη.</span></div></span></span><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Ποτέ δεν θα ξέρεις αν δεν προσπαθήσεις.</span></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Αυτή δεν ήταν άλλωστε και η συμβουλή που έδινε στους άλλους;</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Επιτέλους, ήταν εκεί. Τόσο κοντά της. Μετά από τόσο καιρό.</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Την αρπάζει από το μπράτσο και της φωνάζει τρέμοντας, μιλώντας γρήγορα, σαν να φοβάται ότι όλα μπορεί να τελειώσουν στη στιγμή. </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">" πρέπει να μ' ακούσεις. Μου το χρωστάς.Αυτή τη φορά θα τα μάθεις όλα"</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Η κοπέλα ακούει τη Σκιά σαστισμένη, μα γρήγορα ξαναβρίσκει την αυτοκυριαρχία της και το βλέμμα της παγώνει. </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">"Το ξέρεις ότι δε μπορώ. Δεν πρέπει. <i>Φύγε.</i>"</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Και η Σκιά μένει πίσω, κοιτώντας την αγαπημένη της να χάνεται για άλλη μία φορά μέσα στο πλήθος. </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Θα σε ξαναβρώ μια μέρα.</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Και τότε θα μ' ακούσεις. Θα τα μάθεις όλα. </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Θα σου πω όσα ποτέ δεν κατάλαβες: </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Για σένα, </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Για μένα.</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Για εμάς.</span></i></span></span></div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-5095704329551194582010-11-03T15:30:00.003+02:002010-11-03T15:54:45.555+02:00Μάθε κάτι για μένα. Απλά ρώτα με.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TNFpO7BNITI/AAAAAAAAANk/AbjgD75sr9g/s1600/schizophrenic_by_omsplease.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 213px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TNFpO7BNITI/AAAAAAAAANk/AbjgD75sr9g/s320/schizophrenic_by_omsplease.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5535321122096881970" /></a><br />Ήθελα από καιρό να στο πω...<div>Η πραγματικότητα είναι μόνο ένας από τους κόσμους που έχω δημιουργήσει. </div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-14602174974231434252010-10-26T22:42:00.002+03:002010-10-26T22:56:10.890+03:00Φτερά.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TMcyMUP7t5I/AAAAAAAAANc/u9ujgxdaQng/s1600/Sex_by_TRexChomp.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 226px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TMcyMUP7t5I/AAAAAAAAANc/u9ujgxdaQng/s320/Sex_by_TRexChomp.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5532445854423299986" /></a><br /><p class="MsoNormal">Στον ύπνο μου πετάω, και ξέρω πως δεν είναι μόνο όνειρο.</p> <p class="MsoNormal">Στον ύπνο μου πεθαίνω, και γεννιέμαι ξανά στην άυλη μορφή μου.</p> <p class="MsoNormal">Την αερική, την ψυχωσική, την κάπως ταραγμένη και την κάπως έξυπνη.</p> <p class="MsoNormal">Κι εκεί άλλοτε ανοίγω φτερά κι άλλοτε απλώς πετώ, χωρίς κάποια δικαιολογία.</p> <p class="MsoNormal">Είναι ένας κόσμος όπου το να σ’ αγαπώ δεν είναι παράξενο. </p> <p class="MsoNormal">Ένας κόσμος που νανουρίζεσαι από το άρωμά μου και που κοιμάσαι πάνω στο κορμί μου. </p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><i>Αν σε φιλήσω στα όνειρά μου, γεύομαι το καλύτερο φιλί που θα μπορέσεις ποτέ να δώσεις. </i></p> <p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Αν σ’ αγαπώ;</p> <p class="MsoNormal">…Και τι<span style="mso-spacerun:yes"> </span>πειράζει. Είναι απλά άλλο ένα όνειρο.</p>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8568720151952101389.post-3016383769621536352010-10-19T16:17:00.004+03:002010-10-19T16:38:19.276+03:00Το όνομά της.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TL2eMOpCTbI/AAAAAAAAANU/87yFMHIdNL0/s1600/Love_by_NonStopMe.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_uqqTd8m_yXw/TL2eMOpCTbI/AAAAAAAAANU/87yFMHIdNL0/s320/Love_by_NonStopMe.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5529749850406669746" /></a><br />Εκείνη έτρεχε γελώντας και τα μακριά μαύρα μαλλιά της χόρευαν στην πλάτη της. Κυνηγούσε εκείνον, παίζοντας μάλλον κάποιο παιχνίδι. Το κυνηγητό τους κράτησε λίγα λεπτά κι ύστερα αυτός την έπιασε από τη μέση και την έσφιξε στην αγκαλιά του. <div><br /></div><div>Στην πιο απόμακρη γωνιά του ίδιου δωματίου καθόταν μια Σκιά. Έβλεπε τη σκηνή και προσπαθούσε να συγκρατήσει τις λεπτομέρειες. Αν τη ρωτούσαν, θα έλεγε πως δεν έχει ιδέα γιατί της τράβηξε τόσο πολύ την προσοχή. Όμως τα μάτια της Σκιάς καρφώθηκαν στο πρόσωπο της κοπέλας και ξάφνου ένιωσε κάτι παράξενο. </div><div><br /></div><div><i>Έπρεπε να μάθει το όνομά της. </i></div><div><i><br /></i></div><div>Πήρε μέρες να την πλησιάσει. Σε κανέναν ποτέ δεν είπε πως την πόθησε προτού ακόμα της μιλήσει για πρώτη φορά. Γνωρίστηκαν με μία πρόφαση πειστική και σύντομα γίνανε αχώριστοι. Η Σκιά ήταν πρόθυμη να αντέξει την αγάπη εκείνης για κάποιον άλλο. Ήξερε τη θέση της. Ήθελε μόνο να είναι εκεί. Για πάντα. </div><div><br /></div><div><i>Είχε μάθει το όνομά της.</i></div><div><i><br /></i></div><div>Εκείνη γνώρισε πολλούς στη ζωή της, έκανε διάφορες σχέσεις και τελικά βρήκε τον άνθρωπο με τον οποίο θα μπορούσε να μοιραστεί τα πάντα. </div><div>Και η σκιά εκεί. </div><div>Να κοιτά πια από μακριά, να προσεύχεται για μια ευτυχία ξένη, να τρέφεται με κρυφά βλέμματα της γυναίκας που κάποτε - για τόσο λίγες στιγμές - κατάφερε να έχει. </div><div>Τώρα εκείνη χτίζει τη ζωή της.</div><div><br /></div><div><i>Κι η σκιά πρέπει να ξεχάσει το όνομά της. Για πάντα.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Υ.Γ. Βλέπω όλες τις αναρτήσεις σας, και ζητώ συγνώμη αν δε σας γράφω coms τόσο συχνά αυτόν το καιρό, αλλά η υπερβολική δουλειά μου αφήνει πια ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Παρολαυτά δε χάνω ούτε ένα κείμενό σας. Καλή σας μέρα :)</i></div>Άδικη Κατάραhttp://www.blogger.com/profile/18440672704375323793noreply@blogger.com14