Λένε πως τους ανθρώπους τους ενώνουν οι κοινές αγάπες.
Και δε λέω, είναι ρομαντικό να το λένε.
Εγώ όμως μερικές φορές λέω πως τους ανθρώπους τους ενώνουν τα κοινά μίση.
Είναι πράγματι ανεξήγητο, μα κάποιοι άνθρωποι αντλούν μια αλλόκοτη ευχαρίστηση από το να μιλούν περισσότερο γι' αυτά που μισούν παρά γι' αυτά που τους αρέσουν.
Όλως παραδόξως, σήμερα λέω να γίνω ένας απ' αυτούς:
Σιχαίνομαι τα γιατί δίχως απάντηση.
Σιχαίνομαι τις καφετέριες, τους ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονται σ' αυτές, και το χαμηλότατο επίπεδό τους.
Σιχαίνομαι τη μόστρα και την επίδειξη.
Σιχαίνομαι τη μόδα και αυτούς που την ακολουθούν πιστά, χωρίς να βλέπουν πως γίνονται άβουλα πιόνια μιας επιφανειακής κοινωνίας που καταδικάζει το σημαντικότερο κομμάτι του ανθρώπου: τον εσωτερικό εαυτό του.
Σιχαίνομαι τους δειλούς ανθρώπους.
Σιχαίνομαι ΕΜΈΝΑ όταν γίνομαι δειλή.
Νευριάζω με τους ανθρώπους που σκοτώνουν τα όνειρά τους περισσότερο απ' ότι μ' αυτούς που δεν έχουν καν όνειρα.
Νευριάζω όταν πληγώνω τους ανθρώπους μου.
Όταν ενθουσιάζομαι και κάνω λάθος.
Όταν βλέπω την ηθική/πνευματική/ψυχική καταστροφή που κάνουν οι άνθρωποι στους εαυτούς τους κάθε μέρα.
Όταν νιώθω μόνη.
Μα νευριάζω πιο πολύ όταν πέφτω σε μια από τις παραπάνω παγίδες, και έχω προδώσει -έστω και στιγμιαία - τα πιστεύω μου.
Με συγχωρείτε γι' αυτή την ανάρτηση, φταίνε τα ντέρτια...
Εσείς τι "μισείτε" ; :)
Oμορφο αρθρο. Καταρχην συμφωνω μαζι σου. Για καποιον περιεργο λογο, οι ανθρωποι ειναι σαν τους μαγνητες. Τα ετερωνυμα ελκονται. Αγαπουν το αντιθετο και αγαπουν να μισουν ή και να κραζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για αυτα που σιχαινεσαι, τι εχουν οι καφετεριες καλε? Νταξει, ειπαμε να παμε με την παρεα να πιουμε τον καφε, οχι να μας δουν και να δουμε.
Εγω σιχαινομαι πιο πολυ τους δηθεν επιδεξιομανεις και οσους με μαχαιρωνουν πισωπλατα...
τα φίδια, με όποια έννοια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜισώ… τίποτα και κανένα (προς το παρόν) μόνο χάρη κάποιας υπερβολής θα το χρησιμοποιούσα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι με ενοχλεί… τι με στεναχωρεί…
Η πολύ έκφραση χωρίς ουσία.
Η ταχύτητα της ζωής όταν μεταφέρεται και στα συναισθήματα.
Το δεν βλέπω όχι γιατί είμαι τυφλός αλλά…
Η μη διάθεση καταβολής κόπου.
Η παντελής έλλειψη διάθεσης για το παραπάνω στη σκέψη, στο συναίσθημα, στη ζωή...
Η λογικές του παίρνω το μερικό γιατί … και χάνω τελείως από τα μάτια μου το σύνολο.
Η κακή η χωρίς σκέψη χρησιμοποίηση των λέξεων.
Ο φόβος μέσα στην έκφραση.
Η δήλωση γνώσης της αλήθειας ως σκέψη και όχι ως πράξη ζωής.
Η συναισθηματικές κατακόμβες των λίγων που πιστεύουν σε… όνειρα και αξίες χαμένες σε παραμύθια.
Η μη ύπαρξη επιχειρημάτων στη σκέψη.
Όταν η ενασχόληση με το σώμα, την σκέψη, το συναίσθημα είναι πολύ, αλλά το γιατί πολύ λίγο.
Το να οικτίρω τον εαυτό μου.
Η μη εναρμόνιση των πιστεύω μου με τις πράξεις μου.
Το σκέφτομαι ως αξία ζωής και όχι το αισθάνομαι.
Η έκπτωση των αξιών μου λόγο αδυναμίας και όχι ορατότητας.
Το μαύρο χρώμα που έχει η αλήθεια μέσα μου όταν δεν μπορώ να την δω όσο άσχημη και αν είναι, το άσχημο έχει ελπίδα το άγνωστο ποτέ.
Το ακατοίκητο της ψυχής, όχι της σκέψης.
................
Τελεία γιατί το πάω για ανάρτηση την καλημέρα μου.
Ημ/νια
η αλήθεια μου...
οι πράξεις μου...
η ζωή μου...
Υ.Γ Αν στην ημ/νια δεν ταιριάξουν όλα, το διαβάζεις ανάποδα και γίνετε αναζήτηση της αλήθειας μου και όχι η αλήθεια μου.
Ούτε εμένα μου αρέσει το μισώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το έλεγα δεν αντέχω.....
Δεν αντέχω τους ανθρώπους που αρνούνται να ζήσουν.
Εκείνους που η ζωή τους έκανε το μεγαλύτερο δώρο και εκείνοι το πετούν στα σκουπίδια.
Τους βόθρους των ανθρώπων που τόσο εύκολα αδειάζουν σε εκείνους που αγαπούν.
Τα παιχνίδια εξουσίας, ειδικά όταν γίνονται από βλαχάκια.
Τη γκρίνια, μου τρυπάει τα αυτιά.
Δεν αντέχω τη μιζέρια και αυτό το μοιρολατρικό που καταλήγει στη φράση δε μπορώ.
Δεν αντέχω την υπερβολή μου, μερικές φορές.
Δεν αντέχω την αγένεια και το κουτσομπολιό.
Φτάνει νομίζω!
Υ.Γ.Ξέρεις κάτι μερικά καφέ στο κέντρο είναι πολύ όμορφα! Να πίνεις το καφεδάκι σου μια συννεφιασμένη μέρα σαν και τη σημερινή!
Να διαβάζεις την εφημερίδα σου με ωραία μουσικούλα.....
Καλή σου μέρα κορίτσι :)
Δυο ανθρώπους που αν και άσχετοι μεταξύ τους,θα ήταν ταιριαστό ζευγάρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αναποφασιστικότητά μου (αν υπάρχει ως λέξη).
Την ανθρώπινη βλακεία.
Τη μιζέρια.Τον ωχαδερφισμό.
Την κακία και τη ζήλια.
Την αγαμία αλλωνών και τα αποτελέσματά της σε μένα.
Την εμμονή μου στο παρελθόν και τα ατέλειωτα terra μνήμης που διαθέτω.
Μισώ κι αυτόν που δε μπορώ να έχω...
Φτάνουν;;;Μπορώ να γράφω ως το πρωί αν θες !!!
"Δεν αντέχω τη μιζέρια και αυτό το μοιρολατρικό που καταλήγει στη φράση δε μπορώ." και αυτό που λέει η roundel
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος sarper:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καμία περίπτωση δεν καταδικάζω τις καφετέριες, - ήταν και φορτωμένη η βδομάδα που πέρασε, οπότε ίσως ήμουν κάπως υπερβολική - , αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο κάποιοι άνθρωποι να ζουν στη κυριολεξία τη ζωή τους μέσα στις καφετέριες...
Μ' αρέσουν οι καφετέριες με ησυχία, που μπορώ να πάω με μια καλή παρέα και να κάνω κουβεντούλα ή όπως είπε η roundel να ακούσω μουσικούλα...
Όμως δε μπορώ με τίποτα την άσκοπη δυνατή μουσική και την υπερβολική πολυκοσμία.
Καλό σου βράδυ :)
Προς Παράθυρο Ψυχής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σχόλιά σου είναι πάντα όμορφα και πνευματικά.
Έχεις δίκιο που δε χρησιμοποιείς το ρήμα "μισώ"...
Αναρωτιέμαι αν έστω αντιπάθησα πραγματικά ποτέ.
Εννοώ, σίγουρα έχω αντιπαθήσει, αλλά πάντα περνάει, οπότε ίσως να μην ήταν αληθινό.
Λες να είμαι καλός άνθρωπος ή απλά χαζή; ;)
Με έβαλες σε σκέψεις απόψε.
Συμφωνώ σχεδόν με ό,τι έγραψες, και ακόμα κι αυτά με τα οποία δε συμφωνώ, με προβλημάτισαν.
"Το ακατοίκητο της ψυχής, όχι της σκέψης"
Ήταν μεγάλη κουβέντα αυτή. Έχεις απόλυτο δίκιο.
Καληνύχτα :)
Προς roundel:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το σχόλιό σου εκείνη τη συννεφιασμένη μέρα και πραγματικά με έκανες να χαμογελάσω.
Ίσως τα καφέ που ανέφερες στο κέντρο να είναι πλέον τα μόνα αυθεντικά που απέμειναν.
Όπως είπα και πριν, αυτό που απεχθάνομαι είναι η πολυκοσμία και η άσκοπη δυνατή μουσική.
Διαβάζοντας αυτό που είπες, φαντάστηκα αμέσως τον εαυτό μου σε μια ήσυχη καφετέρια, με τη μουσικούλα μου και ένα περιοδικό, και η διάθεσή μου μου έφτιαξε αμέσως.
Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου αύριο κιόλας.
(ελπίζω ο καιρός να είναι με το μέρος μου..!)
Προς Vany
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κακό έχουν δύο άσχετοι που ταιριάζουν καλέ;
Κολλάω στο "μισώ κι αυτόν που δε μπορώ να έχω".
Το έχω ζήσει στο έπακρο και ξέρω πως είναι αυτό το "αγαπομίσος". (Αυτό κι αν δεν υπάρχει σαν λέξη..!)
Όσο γι' αυτά τα terra μνήμης...
Κάποιες φορές ζηλεύω άπειρα τον υπολογιστή μου που σε κάθε Κόλλημα μπορεί να κάνει Format και να το πάρει απ' την αρχή.
Με τους ανθρώπους είναι λιγαααακι πιο δύσκολο.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ
Ανανά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά κι από εδώ καταρχήν...
Αχ, αυτά τα φίδια.
Ακόμα κι αυτά όμως έχουν κάτι καλό να δώσουν.
Αρκεί να μπορεί να το διακρίνει κανείς.
Καλό βράδυ :)
το μίσος προέρχεται από την επιφανειακή κρίση των φαινομένων...θα ήταν καλύτερο αντί να πούμε "μισώ αυτό και μισώ το άλλο" να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το γιατί...γιατί ξημερωβραδιάζονται στην καφετέρεια, γιατί σκότωσε τα όνειρά του κτλ. είναι εύκολο να κρίνουμε...αλλά δύσκολο να κατανοήσουμε...προσπαθώ να μην μισώ...και το έχω καταφέρει μέχρι τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιο κειμενο! Τι μισω...θα σου πω ενα απο τα καμποσα. Ανθρωπους δε μισω, θεωρω αρρωστημενο συναισθημα το μισος...ισως αντιπαθω πολυ καποιους. Εξοργιζομαι ομως μεχρι ισως το επιπεδο του μισους απεναντι στη συμφεροντολογια που χαρακτηριζει πολλους απο αυτους ειτε βρισκονται σε θεση ισχυος ειτε οχι. Αν το καλοσκεφτεις....η διαφθορα και η αδικια, δυο μεγαλες πληγες αυτου του κοσμου, εχουν κοινο παρονομαστη τα συμφεροντα καποιων...η τουλαχιστον...και αυτα...Τωρα αν αναρωτηθω τι κανει καποιους ανθρωπους να κοιταζουν το συμφερον τους και μονο, θα καταληξω στην απληστια...κι αν αναρωτηθω τι τους κανει τοσο απληστους...θα πρεπει να αφιερωσω μια ολοκληρη αναρτηση προς αναλυση του θεματος...Πραγμα που ισως κανω συντομα. Χαιρετω! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή