Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Άλλη μια εκδοχή...


Η πόρτα είναι κλειστή, τα παράθυρα είναι κλειστά, το δωμάτιο είναι μικρό, και νιώθω μόνο τη σιωπή.

Όπως τότε.

Τρομάζω. Ντρέπομαι. Φοβάμαι. Διστάζω. Μισώ. Σ’ αγγίζω. Σ’ αγαπώ. Δακρύζω.

Όπως τότε.

Θα παραστήσω ότι όλα είναι καλά και ότι ΔΕΝ με πειράζει. Θα κρύψω την οργή για τον εαυτό μου και τις θυσίες για σένα.

Θα αφήσω να παλέψει μέσα μου η αγάπη και η απελπισία σαν να είμαι μικρό παιδί.

Όπως τότε.

Θα κλείσω τα μάτια να σε ονειρευτώ. Θα παίξω τον ίδιο εφιάλτη στο μυαλό μου ξανά και ξανά.

Σε κοίταξα στα μάτια και για πρώτη φορά δεν άντεξα το βλέμμα σου. Αυτό που τόσο καιρό επιδίωκα να δω.

Μ’ ένα κυνικό «γεια» έφυγα τρέχοντας, ξέροντας πως σ’ αφήνω εκεί, ξέροντας πως ΠΑΛΙ δεν κατάλαβες τι είναι η αγάπη.

Σάββατο.

Απόγευμα.

Δυο χρόνια πριν.

Σε μισώ.

11 σχόλια:

  1. Αν μάθαινες ποτέ γι' αυτή την ανάρτηση... θα θύμωνες... Μη με κατηγορείς που γυρίζω πίσω... Είναι για ν' αγαπώ περισσότερο το τώρα... Στο υπόσχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν εχει σημασια αν γυρνας πισω.... Εγω δν καταλαβαινω αυτο που λενε μη γυρνας πισω...
    Γυρνας αν εκει υπαρχει κτ που σε κανει να γελας ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προς Α λ ς
    Ίσως όχι απαραίτητα...
    Κάποιες αναμνήσεις θέλουμε να τις κρατάμε δεμένες μέσα μας, όσο κι αν μας πονάνε...

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάντα φεύγουμε και πάντα γυρνάμε μέχρι να έρθει η στιγμη που θα βάλουμε οριστική τελεία.
    Θελει χρόνο όμως μα θα έρθει θα το δεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ απόλυτα με την αγαπημένη μου Σταλαγματιά.
    Πέρασα να πω μια καλημέρα έτσι απλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα και σε σένα roundel..!

    Προς σταλαγματιά:
    Εχεις τόσο δίκιο...
    Αναρωτιέμαι αν εκείνο το μικρό παράθυρο που μένει για να κοιτάμε στο παρελθόν, το αφήνουμε επίτηδες ανοιχτό...


    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επίτηδες, λόγω αδυναμίας χαρακτήρα.

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαν να το έγραψα εγώ αισθάνομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προς Vany:

    Όπως είπε και ο γλυκός annanas στην προηγούμενη ανάρτηση μου, κάθε άνοιξη έχει την ιστορία της.

    Χαίρομαι που ένα κομμάτι της δικής μου ιστορίας άγγιξε τη δική σου.

    Καλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πίσω από το τωρινό μίσος, βρίσκεται μια μεγάλη αγάπη. Μια αγάπη που όσο και να λέει κάποιος πως μισά πάντα θα θυμάται και θα αγαπά και θα ελπίζει.

    Ίσως να ελπίζει άδικα μα αυτός θα έχει τις δικές του θύμισες, τα δικά του βαθιά αισθήματα. Αυτά, που θα τον οδηγούν στιγμές στιγμές, στο κλάμα. Και το κλάμα θα είναι για αυτόν ανακούφιση. Μα, θα συνεχίζει να ζει, με τα δικά του τα κρυφά αισθήματα που δεν λένε να φύγουν γιατί αγάπησε σφοδρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μπορεί να φταίει που με πέτυχες στην πιο ακατάλληλη συναισθηματικά στιγμή... αλλά θα θυμάμαι για καιρό το comment σου.

    Ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή