Κυριακή 4 Απριλίου 2010

"Τώρα τι θες, να τσακωθούμε;"


«Τώρα τι θες, να τσακωθούμε;»

Κάπως έτσι ξεκινούν οι πιο ανούσιοι καβγάδες μιας σχέσης.

«Όχι, δε θέλω να τσακωθούμε, απλά μου έκανε εντύπωση που…»

«Όχι, δε θέλω να τσακωθούμε, αλλά πώς να μην το σχολιάσω!»

«Όχι, δε θέλω να τσακωθούμε, εσύ το προκαλείς.»

Κι ύστερα αυτές οι ανοησίες δεν έχουν τέλος.

Ξέρεις κάτι;

Ναι, ΘΕΛΩ να τσακωθούμε.

Θέλω σήμερα να ξεχάσω την καλή πλευρά σου.

Τα χάδια σου να με φοβίζουν, τα φιλιά σου να με τρομάζουν, το βλέμμα σου να μοιάζει άγνωστο.

Θέλω να τσακωθούμε γιατί θυμώνω και τον πραγματικό λόγο δε θα στον πω ποτέ.

Ας τσακωθούμε για κάτι χαζό.

Ας με νομίζεις ανώριμη.

Εγώ θα συνεχίζω να επιδιώκω έναν καυγά, έτσι, που και που, από ΘΛΙΨΗ που ποτέ δε θα καταλάβεις ότι όλα τα παράλογα ξεσπάσματά μου έχουν αρχή τον ίδιο, παλιό, αγαπημένο, μισητό πόνο.

Την ίδια θλιβερή ανάμνηση.

Και πλέον την αλήθεια. Το ότι έμαθα τη πλευρά σου.

Γιατί, κάποτε, είχα μια δικαιολογία για όσα έχασα για χάρη σου. Ήσουν ΕΣΥ. Κι αυτό αρκούσε.

Όμως, ο καιρός πέρασε. Σε απομυθοποίησα μέσα μου. Ξέρω ότι δεν είσαι θεός. Ξέρω τις αδυναμίες σου, ξέρω ότι κι εσύ κλαις, κι εσύ δειλιάζεις, κι εσύ κάνεις χαζομάρες όπως όλοι οι άνθρωποι. Ξέρω πότε είσαι στενόμυαλος και πότε αλλόκοτος μέχρι αηδίας.

Κι έτσι ΕΚΛΙΠΑΡΩ τη μοίρα για έναν καυγά, για να ξεφύγω, να πιστέψω ότι νευρίασα με σένα, ενώ νευρίασα με μένα. Γιατί τώρα ξέρω ότι είσαι απλά ένας άνθρωπος, και βλέπω πως δεν το άξιζες. Κι εσύ είσαι ακόμα εδώ, και καμιά φορά είναι φανερό πόσο καλύτερη από σένα είμαι.

Όμως εσύ με έχεις, και δεν έχασες τίποτα.

Κι εγώ κάποτε σε κέρδισα χάνοντας εμένα.

Μη με ρωτάς αν σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ τρελά, με πάθος, σε σκέφτομαι κάθε στιγμή, σε θέλω, ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ.

Μα…. Επιτέλους, εμένα… μ’ αγαπώ περισσότερο…

8 σχόλια:

  1. "Όμως εσύ με έχεις, και δεν έχασες τίποτα.

    Κι εγώ κάποτε σε κέρδισα χάνοντας εμένα."


    Τι είπες τώρα; Μεγάλη αλήθεια, για όποιον το έχει ζήσει... Όχι μόνο αυτές οι φράσεις, αλλά όλο το κείμενο. Χαίρομαι που έχω βγει (καιρό τώρα), από την κατάσταση και κατάλαβα ότι αυτές οι καταστάσεις είναι αρρωστημένες και σε αρρωσταίνουν κι εσένα.
    Και ναι ρε γαμώτο, τον annana, τον αγαπώ περισσότερο!

    καλώς σε βρήκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσες φορές χάνουμε εμάς για τα άτομα μου λατρεύουμε!!! Μην τα κρατήσεις μέσα σου!!! Θα σε πληγώσουν περισσότερο!!! Και σκέψου που και που την δική σου ψυχή!!!

    "Μυστικά" φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Την έχω πει κι εγώ πολλές φορές αυτην την έκφραση και φυσικά η συνέχεια ηταν η γνωστή.
    Όταν δεν θέλεις να φτάσεις στον καβγά υπάρχουν τροποι να το αποφύγεις απλά κάποιες φορές η ψυχική σου διάθεση ειναι τέτοια που ίσως και να επιδιώκεις έναν καβγά.
    Άλλες πάλι φορές επιβάλλεται ένας καβγάς για να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα όταν αλλιώς δεν γίνονται αντιληπτά κάποια πράγματα .

    Χρόνια πολλά
    Χριστός Ανέστη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προς Σταλαγματια:

    Αληθώς!!

    Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μια κατάσταση απ' την οποία όλοι περνάμε / έχουμε περάσει...

    Το point όμως είναι ότι βγαίνουμε πιο δυνατοί..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιατί να μην πείς για τον αληθινό θυμό σου? Όχι να πεις και αν δεν θέλει να τα ακούσει, να τα γράψεις και να τα στείλεις, να φύγουν από πάνω σου, να κρατήσεις μόνο τα δικά σου, εκείνα που σε αφορούν. Και αν εσένα πολλές φορές έχασες γρήγορα θα σε ξαναβρείς και να μην λυπάσαι που σε άφησες δώσε χρόνο και ξεκίνα πάλι.
    Άφησε το πολύτιμο μέσα σου να χαμογελάσει και όλα θα γίνουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προς roundel:

    Ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου, και συμφωνώ ότι το χαμόγελο είναι ικανό να φτιάξει και τις πιο άσχημες καταστάσεις.

    Είναι όμως κάτι φορές που συναισθήματα όπως ο θυμός, για κάποιο ακατανόητο λόγο, γίνονται επιθυμητά.

    Καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μπορείς να θυμώσεις όσο θες, μα όχι δε θα τσακωθούμε, ξέρεις γτ; γτ ο θυμός είναι δικός σου, ποτέ δικός μου... ίσως τον προκαλώ, γτ μου αρέσουν οι ξαφνικές αντιδράσεις σου, γιαυτό... θύμωσε ξανά... κάντο...

    καλησπερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προς Προφήτη:

    Κατάφερες να με στείλεις ακόμα και μ' ένα μόνο σχόλιο...

    Είναι εκείνη η ερώτηση, μετά από κάθε καβγά με κάποιον αγαπημένο, που κι οι δυο σκέφτονται, μα κανείς δε λέει: "κι αν θυμώσω ξανά, θα είσαι ακόμα εδώ;"

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή