Περιέργεια.

Αγαπητή Κ.

Δεν ξέρω τι περιμένεις από μένα.

Δεν ξέρω πως μπόρεσες να με προδώσεις.

Σου έδωσα τα πάντα κι εσύ κατάφερες να μου πάρεις ακόμα περισσότερα.

Δε σε μισώ.

Είναι όλα ένας εφιάλτης.

Δεν μπορεί να το έκανες αυτό.

Εσύ δε θα το έκανες ποτέ αυτό.

Σε μισώ.

Κάποια μυστικά πρέπει να μένουν κρυμμένα.

Για το καλό σου.

Για το καλό μας.

Δεν ξέρω πώς μπόρεσες.

Εκμεταλλεύομαι την κατάσταση και σε φιλώ.

Δεν έπρεπε να ξέρεις.

Δεν έπρεπε ποτέ να δεις την αδύναμη πλευρά μου.

Με ρωτάς αν θα σε μισήσω.

Με ρωτάς αν θα μείνω για πάντα δίπλα σου.

Μπορεί να είμαι ανόητη που σ' αγαπάω.

Μα δε θα άλλαζα για τίποτα στον κόσμο αυτή την ανοησία.

Λίγο πριν μάθω τι έκανες, σου υποσχέθηκα πως δε θα σου πω ποτέ ψέμματα. Πως δε θα σε πουλήσω ποτέ. Πως δε θα σε αφήσω ποτέ μόνη.

Τώρα καταλαβαίνω πως πρέπει να ακουγόμουν.

Τώρα καταλαβαίνεις κι εσύ.

Γιατί τώρα με ξέρεις κι εσύ στο βαθμό που σε ξέρω εγώ.

Δεν είμαι αφελής, θυμήσου το αυτό.

***

"Αυτό είναι το ημερολόγιό μου."

"Ωχ! Και τι γράφεις;"

"Διάφορα πράγματα. Τα γράφω σαν επιστολές. Αγαπητέ τάδε, αυτό. Αγαπητέ ταδε, εκείνο. Γράφω και για σένα εκεί."

"Τι γράφεις για μένα;"

"Δεν πρόκειται να σου πω."

Το ξανατοποθετώ στο ράφι και βλέπω το βλέμμα σου να ακολουθεί το τετράδιο.

Με πιάνει ένας φόβος ότι μια μέρα θα απαιτήσεις να στο διαβάσω.

Ξέρω ότι κάποια μέρα, με κάποιο τρόπο, θα το διαβάσεις.

(Δεν περίμενα ποτέ να το κάνεις κρυφά.)

Μα εκείνη τη μέρα κοίταξα τα μάτια σου, κι ευχήθηκα όταν έρθει η στιγμή, να είμαι έτοιμη να σου μιλήσω ανοιχτά.

Να πάψω να είμαι δειλή.

Η περιέργεια σκοτώνει, λένε.

Ίσως πράγματι να σκοτώνει.

Να σκοτώνει την αξιοπρέπεια, τα ιδανικά, την εμπιστοσύνη.

Με έχεις αδειάσει, καρδιά μου.

Σήμερα με έκανες κομμάτια.

Μα την αγάπη μου τίποτα δεν μπορεί να τη σκοτώσει.

Σου είπα ότι σε θέλω δίπλα μου και δεν το παίρνω πίσω.

Λυπάμαι.