Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Dear Mirror...


Ξέρεις εσύ.
Πάντα ήξερες.

(Δε σε φοβάμαι, όχι. Μπορείς να με κάνεις ό,τι θες κι εγώ θα παραμείνω εδώ, γιατί είσαι ο μόνος τρόπος να ζήσω.)

Κοιτάζω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη. Καθαρίζω με την παλάμη τους υδρατμούς και κοιτώ βαθιά μέσα στα μάτια μου.

Μπορεί και να φοβάμαι. Ναι, εαυτέ μου, μπορεί να χάνω το μέτρημα.
(Ποιά είναι τα σωστά, ποιά είναι τα λάθη, ποιά τα γεγονότα, ποιά τα όνειρα.)

Σε κοιτώ κι αναρωτιέμαι ποιά δύναμη σε βοήθησε να φτάσεις ως εδώ και ποιά κατάρα σε έσπρωξε μακριά απ'όσα ποτέ δεν μπόρεσες.

Κάποτε σε μίσησα.
Μετά σε λάτρεψα.
Ίσως και να σε ξέχασα, μερικές φορές.

Τώρα είσαι εδώ και με πιάνεις απ'το λαιμό, εσύ, η βαθύτερη συνείδησή μου, και δεν έχω άλλη επιλογή παρά να αναλογιστώ την αληθινή σου Μοίρα και τα αληθινά σου Αμαρτήματα.

Κάποιος μου είχε πει πως είσαι δαίμονας.
Κάποιος άλλος υποστήριξε πως τίποτα δεν είναι αληθινό παρά μόνο τα μυστικά σου.

Σε κοιτώ με περιέργεια, σα να σε βλέπω πρώτη φορά.
Ξέρω το όνομά σου, ξέρω τις πράξεις σου, ξέρω τις σκέψεις σου.
Μα δεν έχω ιδέα ποιός είσαι.

Φοβάμαι αυτό που μπορεί να θελήσεις αύριο.
Τρέμω τις ιδέες σου που είναι πάντα καταστροφικές και αλλόκοτες, σαν παραμύθι ψυχεδελικό ή σαν ιστορία παραλλαγμένη.

Τα σχέδιά σου ποτέ δεν πιάσαν τόπο.
Σε οδήγησαν όμως σε μονοπάτια καινoύργια και πάντα την γλίτωνες με μια νέα εμπειρία.

Πολλά τα κομμάτια του παζλ.
Πολλοί οι άνθρωποι.

Κουτιά κρυμμένα καλά, κάτω από κρεβάτια, πίσω από βιβλία.
Πάτα σε έκρυβα απ'τους άλλους γιατί ήσουν Αλλιώς.

Σύντομα θα μας καταλάβουν.
Σύντομα θα πρέπει να βρεις ένα ψέμα και μια δικαιολογία.

Ξέρεις εσύ.
Τα'χεις μάθει καλά αυτά.
Έχουν τρυπώσει στο πετσί σου και σ' έχουν κάνει θύμα τους, γιατί εξαρτάσαι.

Γιατί είσαι Αλλιώς και αν κάποιος το καταλάβει θα πρέπει να χαθείς.
Ή να το αντιμετωπίσεις.

Ζωγραφίζω με το μυαλό μου μια καρδιά και βρίσκω μέσα της ονόματα πολλά και μπερδεμένα.
Δε τους είπα ποτέ να ριζώσουν εδώ, ποτέ δεν είχαν το δικαίωμα.

Ανοιγοκλείνω τα μάτια και αντιμετωπίζω το άγνωστο βλέμμα του καθρέφτη μου για άλλη μία φορά.

Τα μυστικά είναι μυστικά και η ζωή ζωή. Τίποτα δεν έχει θέση μέσα στο άλλο, γιατί τα μυστικά είναι θάνατος, μα είναι ταυτόχρονα ο μόνος θάνατος που μπορεί να σε σώσει απ'την ίδια τη ζωή.
Ο μόνος θάνατος που μπορεί να σε σπρώξει ξανά μέσα στον κύκλο της καθημερινότητας, αφού σου δώσει πρώτα γνώση.
(Γνώση που έχεις μόνο εσύ, γνώση που σου δίνει δύναμη, γνώση που θελοντας και μη σε κάνει, τελικά, Αλλιώς.)

Μη με φοβάσαι.
Ποτέ μη φοβηθείς.
Ξέρω καλά ποια είμαι.

Κι αν κάποια κομμάτια του παζλ τα πετώ, είναι μονάχα για να βάλω στη θέση τους άλλα.

Πιο ταιριαστά.

3 σχόλια:

  1. Αγαπημένη μου,

    Τελικά τις περισσότερες φορές μένουμε μόνοι μας.
    Εμείς και ο εαυτός μας.
    Ο μόνος που μας καταλαβαίνει.
    Πίσω από τη γύμνια σου βρίσκεται ό,τι πιο όμορφο μπορεί κάνεις να δει, ή τουλάχιστον να κρυφοκοιτάξει, εάν το καταφέρει ποτέ.
    Εγώ μπορώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν είσαι Αλλιώς, ίσως να υποχρεώνεσαι να πετάς συχνότερα κομμάτια από το παζλ γιατί το σχέδιό του αλλάζει συνεχώς, κι αυτά είναι στάσιμα ή αλλάζουν πιο αργά από αυτό, και αν αλλάζουν μπορεί να το κάνουν προς άλλες κατευθύνσεις. Έρχονται στιγμές που το παζλ το ολοκληρώνεις μόνη σου, αφού έχεις αναγκαστεί να τα πετάξεις όλα. Μπορεί να βρεις πιο ταιριαστά, μπορεί, όμως, και όχι. Στην τελευταία περίπτωση υποθέτω πως δεν πρέπει να τρομάξεις... Όποιος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος μόνος του δεν μπορεί να είναι με κανέναν άλλον. Έτσι άκουσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αυτός είναι ο μεγαλύτερος κριτής μας... καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή