Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Ηρεμία ψυχής.


Ισορροπείς πάνω σε μια λεπτή γραμμή και γέρνεις άλλοτε από τη μία πλευρά, άλλοτε από την άλλη.

Είναι τελικά τόσο εύκολο να αλλάξεις στρατόπεδο, να μην αντιληφθείς καν πότε και με ποιανού την απόφαση έγινε.

«στρατόπεδο». Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να έχουν κάτι για να μάχονται.

Ελκόμαστε απ’ τα λάθη, απ’ τον ανταγωνισμό, την πονηριά.

Φοράω μια μάσκα και τη συνηθίζω. Φτάνει η στιγμή που ορκίζομαι πως είναι αυτή το πρόσωπό μου.

Μπορεί να μην είδα ποτέ το αληθινό μου πρόσωπο.

Αποφασίζω πως μου είσαι περιττός, ενοχλητικός, βαρετός.

Κι όταν δηλώνεις πως θα φύγεις χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου.

Ξέρω τι θέλω, ξέρω ποια είμαι, χτίζω τη ζωή μου στη λογική και τίποτα δε με λυγίζει.

Όμως υπάρχουν βράδια που δε κοιμάμαι από φόβους παράλογους, σχεδόν τρελούς.

Πως ξέρω ότι δεν είμαι κι εγώ τρελή;

Τι με κάνει λογική;

Τι με κάνει ευτυχισμένη;

Τι μπορεί να μου προσφέρει την ηρεμία ψυχής;

Ομολογώ πως είναι μέρες που δεν θα ‘θελα καμία γαλήνη.

Μέρες που μου λείπουν όσα απεχθάνομαι.

Σιγά – σιγά καθαρίζουν όλα κι εσύ είσαι όλο και πιο μακριά, κι εγώ, αντί να νιώθω όλο και πιο μόνη, νιώθω όλο και πιο ελεύθερη.

Ζω τη ζωή μου με βάση το ρολόι στον τοίχο και την κοινή λογική.

Παράλληλα καταδικάζω τις ενέργειες των άλλων όταν δεν τις εγκρίνουν οι δικές μου αξίες.

Μα οι αξίες μου χτίστηκαν με βάση το τι με πόνεσε.



Αλήθεια, με πόνεσαν όλα αυτά ή στη συνέχεια έπεισα τον εαυτό μου να πονάει για να εμποδίσω τις τύψεις να με κατασπαράξουν;

18 σχόλια:

  1. Πρεπει να μαθω ισορροπια, πρεπει να μαθω ισορροπια, πρεπει να μαθω ισορροπια, ωστε να περπατω στη λεπτη γραμη χωρις να πεσω ουτε δεξια ουτε αριστερα... Καλυτερα πανω στη γραμμη παρα στο αγνωστο δεξι και αγνωστο αριστερο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άνοιξες το κουτί της Πανδώρας.

    ''Πως ξέρω ότι δεν είμαι κι εγώ τρελή;''
    Αν μπορείς να αναρωτηθείς είμαι τρελή αυτόματα δεν είσαι. Ο τρελός δεν μπορεί.

    ''Τι με κάνει λογική;''
    Δύσκολο... λογική πιστεύω είναι η ανάλυση όχι το αποτέλεσμα της σκέψης. Μπορεί να αναλύσω σωστά την συμπεριφορά μου, άρα είμαι λογικός και το αποτέλεσμα να είναι ότι παραλογίζομαι άρα είμαι παράλογος; ...παραλογίζομαι ως συμπεριφορά όχι ως σκέψη.
    Υπάρχει η λογική του σώματος, εύκολο, αναλύω τα του σώματος και καταλαβαίνω πότε νιώθω και τι νιώθω. Υπάρχει όμως και η λογική της ψυχής και ενώ π.χ. βλέπω το παράλογο, εγώ εκεί το δικό μου, ένα δικό μου που δεν ανήκει στο σώμα αλλά στην ψυχή γιατί αυτή έχει τις δικές της ανάγκες, την δική της λογική και για την λογική της ψυχής δεν έχω αρχή σκέψης από που να πάρω απαντήσεις.
    ( Αναλύοντας το αποτέλεσμα με αλήθειες χωρίς κρίση ανακαλύπτεις την αρχή της επιλογής.)

    ''Τι με κάνει ευτυχισμένη;''
    Η στιγμιαία εκπλήρωση μιας ανάγκης αν είναι του σώματος μικρή η ένταση αν είναι της ψυχής η ένταση μεγάλη στις σπάνιες στιγμές ταύτισης όταν ικανοποιώ σώμα και ψυχή... π.χ. Κάνω έρωτα... ευτυχία, κάνω έρωτα και αντιλαμβάνομαι εκείνη την στιγμή ότι αγαπώ κάθε τι που μου προσφέρει το σώμα δίπλα μου, κλαίω γιατί;
    ( Η μη διαχείριση ευτυχίας φέρνει δάκρυα)
    Η αντίδραση προσωπική ίσως, μα τα συναισθήματα αν νιώσεις την διαφορά, σίγουρα δεν είναι τα ίδια για κανέναν.

    ''Τι μπορεί να μου προσφέρει την ηρεμία ψυχής;''
    Μόνο το εγώ μπορεί να απαντήσει αφού καταγράψει τα της ψυχής και τα αποδεχτεί και τ’ αγαπήσει.
    Εγώ βρήκα ηρεμία
    Στην αγάπη όπου το άτομο προσφέρει χωρίς να περιμένει τίποτα γιατί ξαφνικά εκεί στο τίποτα είχα τα πάντα και πάντα έπαιρνα δεν με απογοήτευσα ποτέ, αυτά που περιμένουμε ως αντάλλαγμα αυτά πονάνε.
    Στον πόνο ψυχής όταν αισθάνθηκα ότι μόνο ο πόνος μπορεί να με κάνει λίγο καλύτερο ως άνθρωπο.
    Όταν κατανόησα τα γιατί των πράξεων μου απαντώντας στην ερώτηση ποιός με ορίζει η λογική, το σώμα η η ψυχή, σε ποιό βαθμό το καθένα.

    ''Αλήθεια, με πόνεσαν όλα αυτά ή στη συνέχεια έπεισα τον εαυτό μου να πονάει για να εμποδίσω τις τύψεις να με κατασπαράξουν;''

    Ακόμη και αν ξεγέλασες την λογική την ψυχή δεν την ξεγελάς μια στιγμή πόνου ψυχής, μια στιγμή δίπλα στην ερώτηση και η απάντηση έρχεται στο φως.
    Χρειάζονται μόνο μερικά δευτερόλεπτα σκέψης να απαντήσεις, να βρεις, αν θέλεις να βρεις.
    Οι τύψεις είναι η αντίδραση της ψυχής στη λογική της σκέψης ως πράξη και συμπεριφορά όταν αυτή πάει κόντρα στην ψυχή.
    Η λογική και το σώμα δεν αισθάνονται τύψεις, μόνο η ψυχή και δεν κατασπαράζει κανένα σου θυμίζει ποιός είναι το αφεντικό, ποιός είσαι, η λογική που νόμισες η η ψυχή.

    Συγνώμη αν το σχόλιο το έκανα ανάρτηση,
    Λίγες από τις σκέψεις μου είπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. νομίζω σ' αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει το ποιος τελικά δίνει σε ποιον τα παπούτσια στο χέρι.

    ε, ας πούμε ότι πλέον μπορώ να ανοίξω το δικό μου παπουτσάδικο. :)

    (ok, συνήθως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι κάτι αμοιβαίο. και πονάει. και τσουρουφλίζει. και. και... και ο χρόνος κάποτε όλα τα γιατρεύει.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προς Παράθυρο Ψυχής

    Για άλλη μία φορά το σχόλιό σου με έκανε να προβληματιστώ αλλά και να χαμογελάσω.

    Ίσως να μην είμαι και τόσο τρελή τελικά, αλλά... αν έχεις πείσμα, όλα γίνονται..!!

    Φοβάμαι ότι οι άνθρωποι γι' αυτό δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι σήμερα, επειδή επιλέγουν να ικανοποιούν είτε τη ψυχή τους είτε το σώμα τους είτε το πνεύμα τους ξεχωριστά...
    Με αυτό το τρόπο, νιώθουν ΙΚΑΝΟΠΟΊΗΣΗ αλλά πραγματική ευτυχία σχεδόν ποτέ.
    Εδώ όμως έρχεται το σημείο όπου αναρωτιέμαι, αν είναι πράγματι δυνατό μέσα στα ανθρώπινα πλαίσια να ικανοποιηθούν η ψυχή το σώμα και το πνεύμα ταυτόχρονα.

    Φαντάζομαι τη λογική του μυαλού σαν μια ευθεία σιδερένια γραμμή, άκαμπτη και σκληρή.
    Τη λογική της ψυχής όμως δεν μπορώ παρά να την φανταστώ ως μία σπείρα, έναν στροβιλιζόμενο κύκλο, ή ένα απύθμενο πηγάδι με χαοτικές στροφές και επαναλήψεις.

    Από τη μία είμαστε αδύναμοι για να αντιληφθούμε ακόμα και τις βαθύτερες λειτουργίες της ύπαρξής μας, από την άλλη αρκετά δυνατοί για να τολμήσουμε να δεχτούμε την πρόκληση.

    Νομίζω ότι προβληματίστηκα ξανά. :P

    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προς Μπάτλερ

    Νομίζω ότι εν καιρώ οικονομικής κρίσης θα ήταν άριστη ιδέα να ενώσουμε τις επιχειρήσεις μας...


    Ο Όσκαρ Ουάιλντ, έλεγε πως κάποιες φορές, θέλουμε πολύ να πετάξουμε κάτι, αλλά δεν το κάνουμε από φόβο μην το μαζέψει κάποιος άλλος.

    Κλασσική η περίπτωση που μέσα σου πιστεύεις πως δεν θες πια τον/την φίλο/η σου, αλλά μόλις αυτός/η σου δώσει τα παπούτσια στο χέρι, (όπως πολύ καλά το έθεσες ), τότε κολλάς απ' την αρχή.

    Περίεργα όντα είμαστε εμείς οι άνθρωποι.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Ζω τη ζωή μου με βάση το ρολόι στον τοίχο και την κοινή λογική."

    Εγώ θα σταθώ σ' αυτή την πρόταση, που δυστυχώς είναι αυτό που σκέφτομαι και για τη δική μου ζωή τελευταία και μετανοιώνω που περιορίζω τόσο πολύ τον εαυτό μου και δεν αφήνομαι στην τρέλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δυστυχώς, ανανά μου, οι ρυθμοί ζωής σπάνια μας αφήνουν να κάνουμε διαφορετικά.
    Αντί να είσαι ο εαυτός σου, να κάνεις αυτό που επιθυμείς, βρίσκεσαι να αναρωτιέσαι αν είσαι κανονικός, αν όσα κάνεις είναι φυσιολογικά, αν διαφέρεις από το πλήθος και αν αυτό με τη σειρά του είναι καλό ή κακό.

    Δύσκολα θα βγάλεις άκρη.

    Είναι κυνικό, είμαι νέα, έχω όλη τη ζωή μπροστά μου, κι όμως αναρωτιέμαι αν θα προλάβω ποτέ πραγματικά να ζήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προς sarper

    Πάνω σ' αυτή τη γραμμή, συνεχώς ισορροπία...
    Είναι άραγε πράγματι καλύτερο;
    Κάποτε η ισορροπία κουράζει, γλιστράς και πέφτεις.

    Και πρέπει ως εκείνη τη στιγμή να έχεις αποφασίσει, τη στιγμή της πτώσης, προς τα που θα γείρεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σε ευχαριστώ πολύ!

    Υγεία και ευτυχία και σε σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. το αντίθετο του Άδικη Κατάρα, είναι Δίκαιη Ευχή;
    αναρωτιέμαι....
    θ'άλλαζες όνομα αν έβλεπε τι βλεπεις μέσα απ τα δικα σου μάτια;
    αναρωτιέμαι...
    καλο καλοκαίρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ναύτη...

    Θα έλεγα πως αυτό είναι το ωραιότερο σχόλιο που μου έγραψαν ποτέ στο ιστολόγιό μου.

    "Δίκαιη Ευχή"... Ομολογώ πως δεν σκέφτηκα ποτέ τι θα συνέβαινε αν πραγματικά μάθαινε, αν καταλάβαινε όλα αυτά που αγνοεί.

    Ξέρω πως είναι αδύνατο για κάποιον άνθρωπο να νιώσει ακριβώς όπως κάποιος άλλος, να αντιληφθεί πραγματικά, να νιώσει τον πόνο ή τη χαρά κάποιου άλλου ολοκληρωτικά.

    Στοιχηματίζω όμως ότι όλοι οι άνθρωποι στη γη έχουν ζήσει τη στιγμή που εύχονται αυτή την ένωση όσο τίποτ' άλλο.

    "Δίκαιη Ευχή"... Θα το θυμάμαι, θα αναρωτιέμαι τι θα μπορεί να σημαίνει κάθε φορά.

    Και μια νέα απορία: Τι γίνεται με τις.... δίκαιες κατάρες;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. δίκαιη κατάρα...
    οξύμορον...
    εξ ορισμού...
    η μόνη ίσως που θά'χε δικαιοσύνη είναι:
    "σε καταριέμαι ν αγαπήσεις όπως κι εγω"
    μα κι αυτο άδικο μου ακούγεται...
    ή μάλλον... ευχή...
    ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μεγάλο πράγμα να καταφέρεις αντί για όλο και πιο μόνη να νιώθεις όλο και πιο ελεύθερη... Κατά πόσο όμως το πετυχαίνεις αυτό χρηιμοποιώντας τη λογική σου; Μήπως απλά ξεγελάς τον εαυτό σου για να μην τον αφήσεις να δει τι κρύβεται μέσα σου; Μήπως πάλι το να αφήσεις ελεύθερο το μυαλό σου στα συναισθήματα σου σε βοηθήσει να βγεις από αυτό που σε πονάει;... Μπορεί ναι, μπορεί όχι...

    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναύτη...

    Ίσως έχεις δίκιο, μα δεν είμαι σίγουρη αν πάντοτε η αγάπη είναι ευχή και όχι κατάρα...

    Πόσες φορές η αγάπη, που είναι το αγνότερο συναίσθημα, μεταμορφώθηκε σε τέρας και θηρίο;

    Ανεκπλήρωτα πάθη, μονόπλευρη αγάπη, προδοσία, ζήλια, μοναξιά, διεκδίκηση.

    Ίσως το συναίσθημα της αγάπης να μην είναι κάτι αληθινό. Ίσως να είναι μόνο το κίνητρο για κάτι ανώτερο, καλύτερο.

    Αλλά... όσο κι αν προσπαθώ, δε μπορώ να φανταστώ τίποτα καλύτερο από την αληθινή αγάπη.

    Είναι περίεργο αν το σκεφτείς ότι δύο πράγματα δεν κατάφερε ποτέ ο άνθρωπος να εξηγήσει: το θεό, και την αγάπη.

    Και... τι γίνεται με τις άδικες ευχές;
    Είναι δυνατό να υπάρχουν;
    Υπάρχει ποτέ περίπτωση, μία ευχή να είναι καλύτερο να μην είχε δοθεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Unidentified...

    Λέμε αυτό που πιστεύουμε ή πιστεύουμε αυτό που λέμε;

    Ίσως η πίστη για τη δύναμη να οδηγεί στην πραγματική δύναμη...

    Ή ίσως να κάνω απλά κύκλους...

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. η αγάπη θηρίο είναι πάντα...
    ανήμερο
    ανεξήγητο
    αθεράπευτο
    κι αλήθεια και ψέμα
    κι όλα τα καλά και τ απέναντί τους
    κι εμείς στη μέση
    κι άδικες ευχές και δίκαιες κατάρες...
    κι αυτα αγάπη μπορει να'ναι
    ποιος ξέρει;
    ποιος θέλει να ξέρει;
    εγω όχι
    μ αρέσει η αγάπη όπως τη βιώνω
    έτσι σα τη θάλασσα
    θα διάλεγες κάτι άλλο;
    εγώ πάλι όχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Με πετυχαίνεις σε μία φάση που δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω είναι αγάπη ή συνήθεια...

    Αλλά, και στο κάτω κάτω, οι συνήθειές μας δεν είναι αυτές που αγαπάμε περισσότερο στο κόσμο;
    (Ακόμα κι αν ώρες ώρες νομίζουμε ότι τις μισούμε)

    Δεν ξέρω τι να υποθέσω, δεν ξέρω αν η αγάπη είναι θηρίο ή ήρεμο τραγούδι που διώχνει το θηρίο...
    Μπορεί να είναι και τα δύο ταυτόχρονα...
    Και, τελικά, έχεις δίκιο: δε χρειάζεται να μάθω, κανείς δε χρειάζεται να ξέρει.

    Αυτή είναι η μαγεία, να αναρωτιόμαστε...


    Καλό σου βράδυ, και, ευχαριστώ για την βοήθειά σου ακόμα κι αν δεν κατάλαβες ότι την προσέφερες.

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή