Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010


«Αυτή η γυναίκα είναι ένας δαίμονας μεταμφιεσμένος στο πιο σαγηνευτικό λουλούδι.

Θεέ, μη μου χρεώσεις αυτή την αμαρτία. Αν ένα τέτοιο τριαντάφυλλο σου χαμογελούσε κάτω από το φεγγάρι, κι εσύ θα το έκοβες τρελαμένος από πάθος και θα το μύριζες.

Μικρή μου… πόσο σ’αγαπώ…»

17 σχόλια:

  1. Γιατί να ενδίδουμε πάντοτε στους δαιμονές μας; Είναι το πάθος που μας κυβερνάει; Eίναι μεταμφιεσμένοι ή μήπως εμείς θέλουμε να νομίζουμε κάτι τέτοιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μικρη μου...
    βρε Αδικη
    ξέρεις τι μου έκανες τώρα...

    και νά'ξερες μόνο...

    καλο σου βράδυ σαγηνευτικο πλάσμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Marion...

    Θυμάσαι το ποίημα του καβάφη, με το μεγάλο ναι και το μεγάλο όχι; Το παραθέτω στο επόμενο σχόλιο σε περίπτωση που δεν το ξέρεις.

    Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εγώ επέλεξα να αρνηθώ στον εαυτό μου να ενδώσει.
    Ξέρω, είναι το σωστό.

    Μα ξέρω επίσης πως στα όνειρά μου πάντα θα επιστρέφει σαν μια ιστορία που ποτέ δεν της επέτρεψα να ολοκληρωθεί.

    (και μεταξύ μας, ξέρω ήδη τι θα ονειρευτώ απόψε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καβάφης - CHE FECE... IL GRAN RIFIUTO

    Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
    που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι
    να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
    έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το πέρα

    πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
    Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
    όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
    εκείνο τ' όχι - το σωστό - εις όλην την ζωή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναύτη,

    ελπίζω να μη σου ξύπνησα καμιά παλιά ερωτική ιστορία!

    Η αλήθεια είναι αυτή όμως, ο κάθε άνθρωπος μέσα από λόγια αγάπης διακρίνει τη δική του μυστική ιστορία...

    Την καλησπέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μακάρι να είχα αντισταθεί στο δικό μου δαίμονα...

    Τότε θα είχα αποφύγει όλο αυτό το...σπάσιμο!Δεν θα είχα σπάσει σε πολλά μικρά κομμάτια...

    Καληνύχτα Κατάρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ναί θα το έκοβα! μπορεί να το μετάνιωνα μετά αλλά θα το έκοβα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. sweety,

    καμιά φορά χάνουμε κομμάτια του εαυτού μας και πονάμε γι' αυτά...
    Στη συνέχεια όμως ανακαλύπτουμε πως στη θέση που άφησαν κενή μπορέσαμε στη συνέχεια να δημιουργήσουμε ομορφότερα.

    Δεν είναι κακό να πονάμε, είναι μέρος του παιχνιδιού...

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. stolenblood,

    πιστεύω ότι μία φορά τουλάχιστον στη ζωή σου αξίζει να τα ρισκάρεις όλα, να παίξεις τα πάντα κορώνα - γράμματα, να τολμήσεις αυτό που ποτέ άλλοτε δεν θα τολμούσες.

    Στη συνέχεια ωριμάζεις, μαθαίνεις, και δεν το ξανακάνεις ποτέ. Από εκεί και πέρα λειτουργείς με σύνεση και λογική.

    Μα για μία φορά, αξίζει να τολμήσεις, και να μυρίσεις το τριαντάφυλλο που αγαπάς.

    Ακόμα κι αν τ΄αγκάθια του σε ματώσουν ανεπανόρθωτα.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είναι μεγάλο το δίλημμα: να παραγκωνίσεις τις αρχές σου και να πεις 'ναι' ή να πεις ενα 'όχι' που θα σε στοιχειώνει;
    Άν δεν είχα πει το 'ναι'... θα επέλεγα το 'όχι', μα αυτή τη φορά πιστεύω ότι αξίζει να μυρίσω το τριαντάφυλλο που αγαπάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Marion,

    Αν και ελπίζω το "ναι" που είπες να μην είναι αυτό που φαντάζομαι...

    Η αλήθεια είναι ότι αν σε τυφλώσει ο έρωτας, είναι δύσκολο να αρνηθείς τα θέλω σου. (μήπως τότε ο έρωτας μοιάζει με τον εγωισμό;)
    Σκοπός είναι να ρισκάρεις πολλά όταν πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο. ΠΟΛΛΑ, όχι όμως ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Αυτό το θεωρώ εν μέρει αδυναμία. Ή ίσως απλά επειδή αυτή την εποχή δεν μου συμβαίνει, να αδυνατώ να το καταλάβω.

    Ειλικρινά πιστεύω πως δεν υπάρχουν συμβουλές, μόνο παραπλανήσεις, ακόμα κι όταν πρόκειται να βγουν σε καλό.
    Μόνο εσύ ξέρεις τι είναι αυτό που θες, μόνο εσύ ορίζεις τις δυνάμεις σου.
    Αν πιστεύεις ότι μπορείς να αντέξεις το ενδεχόμενο του αφόρητου πόνου, τότε είναι στο χέρι σου να ζήσεις την απόλυτη ευτυχία που εσύ επέλεξες.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. μια γυναικα δε μπορει να ειναι δαιμονας, δαιμονα θελουμε να τη βλεπουμε εμεις, γτ εχει καταφερει να ανοιξει κομματια μας που κανεις αλλος δε το εχει προσπαθησει, κ αυτο ισως μας φοβιζει...

    εκεινη η γυναικα ισως να αξιζει περισσοτερα σ'αγαπω, αλλα, κ ακομα περισσοτερα σε χρειαζομαι...

    καλησπερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λένε ότι είναι καλύτερα να μετανοιώνουμε γι' αυτά που κάναμε, παρά γι' αυτά που δεν κάναμε. Γιατί να σε στοιχειώνει η άρνηση; Λόγω αξιών; Το 'χω κάνει και σε καλό δεν μου βγήκε. Αρπάξτε τις ευκαιρίες απ' τα μαλλιά και ζήστε το! Η ζωή δεν μας περιμένει κι είναι κρίμα να την σπαταλάμε με στοιχειά του παρελθόντος κι υπερβολική σκέψη. Κι αν πεις "ναι" και πληγωθείς κι αυτό μες στη ζωή είναι. Τουλάχιστον θα το πάρεις απόφαση και θα προχωρήσεις. Δεν θα σε βαραίνει σαν αλυσίδα για την υπόλοιπη ζωή σου. Αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ερώτηση:

    το κείμενο από που είναι;

    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναύτη,

    -μπορεί να σε σοκάρω λίγο - εγώ το έγραψα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Προφήτη,

    κάποιοι άνθρωποι όντως αξίζουν όλη την αγάπη μας.
    Ακόμα όμως κι αν τελικά αποδειχτεί ότι δεν την άξιζαν, το ότι τους την δώσαμε μόνο καλό μπορεί να φέρει...

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανανά,

    έχεις αναμφισβήτητα δίκιο, αλλά δεν ξέρω αν έχεις ακούσει που λένε "όποιος καίγεται με το χυλό φυσάει και το γιαούρτι"...

    Το θέμα είναι πως αν τολμήσεις μία φορά να τα παίξεις όλα για όλα, τότε δύσκολα το ξανακάνεις, ακόμα κι αν βγήκε και σε καλό.

    Μπορεί απλά βέβαια να περνάω την μετα-σχεσιακή φάση (ο mr.πρώην κι εγώ χωρίσαμε τους δρόμους μας δυο-τρεις μήνες πριν) και να μην έχω ακόμα πολλή διάθεση, αλλά έπιασα το point αυτών που λες και συμφωνώ.

    Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αφήσεις κάποιες ευκαιρίες να πάνε χαμένες... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή