Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Αγαπημένε μου Μύρωνα...

Η αλήθεια είναι όλη εδώ. Η αλήθεια που δεν έμαθες ποτέ, όχι επειδή σου την έκρυψα, αλλά επειδή την έκρυβα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ήμουν ειλικρινής, έλεγες. Πόσο δίκιο είχες! Ήμουν ανειλικρινής με την ψυχή μου, φοβική με την ίδια μου την υπόσταση. Δε με γνώρισες ποτέ, όσο ικανός κι αν ήσουν στο να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους. Μου μιλούσες για μια πυρηνική αλλαγή που επιβάλλεται να βιώσω ώστε να δω τα λάθη μου.

Σε κατηγορούσα για όλα. Δεν ήξερα. Δεν έβλεπα. Ήμουν τυφλή, γιατί όλα αυτά που δεν είχα - ασήμαντα, σου το ορκίζομαι, τόσο ασήμαντα - επισκίαζαν την ευτυχία αυτού που είχα. Εσένα. Δεν σε πούλησα. Δεν σε "πέταξα στα σκουπίδια". Θυμάμαι τα λόγια σου. Είναι εκεί, γραμμένα, για να μπορώ να επιστρέψω και να πάρω μαθήματα από όλες τις λεπτομέρειες που τότε δεν έβλεπα. Ξέρω την γνώμη σου για εμένα. Ξέρω πως όσο και να προσπαθούσα δεν ήμουν ποτέ αρκετή για εμάς.

Επίσης ξέρω πως δεν προσπαθούσα αρκετά, λέει μια φωνή μέσα μου, μα κάνει λάθος.

Ξέρεις γιατί; Το λάθος μου ήταν η προσπάθεια, αυτή καθαυτή. Γιατί ήσουν τόσο σημαντικός για εμένα, που με τον τότε τρόπο αντίληψης μου θα έκανα τα πάντα προκειμένου να μη σε χάσω. Ακόμα και να σου δείξω πως είμαι αψεγάδιαστη. (Θυμάσαι; Αυτό που μισούσες.)

Δεν έχει σημασία πια. Προχώρησα τη ζωή μου, και εξαιρετικά πιθανά, προχωράς κι εσύ τη δική σου χωρίς να κοιτάς πίσω. Δεν σε σκέφτομαι επειδή κοιτάζω πίσω, Μύρωνα. Σε σκέφτομαι επειδή κοιτάζω μπροστά. Μπορείς να γελάσεις μαζί μου (πόσο συνηθισμένο θα ήταν για σένα!) μα σε αγαπώ. Σε αγαπώ με τρόπο που ποτέ δεν έμαθες, γιατί δεν τόλμησα να δείξω ("πάντα τελευταίος", έλεγες) και το χειρότερο απ'όλα, είναι πως πια ξέρω, πως την κοπέλα που σε αγάπησε τόσο εσύ δεν την έμαθες ποτέ, επειδή φοβόταν να σου φανερωθεί.

Ξέρω τις απόψεις σου. Ξέρω πως θα τα περιγελούσες όλα αυτά αν τα διάβαζες... Ξέρω πως κάποια στιγμή θα τα διαβάσεις, επειδή ο δρόμος σου θα σε φέρει από το παλιό μου μπλογκ. Ξέρω ακόμα πως έχω ερωτευτεί ξανά, και θα ερωτευτώ και πάλι, μα η αλήθεια μου παραμένει αυτή - είσαι ο Ένας, όπως σου έλεγα, όπως πίστευα, όπως βίωνα κάθε στιγμή μαζί σου. Στιγμές όπως σφιχτές αγκαλιές στα βαγόνια των τρένων, περιπλανήσεις σε ερημωμένα κτίρια, παγωτό σοκολάτα ξεχασμένο στο ψυγείο για μήνες και καβγάδες σε ένα άβολο κρεβάτι χωρίς μαξιλάρια.

Στιγμές με λέξεις - αμέτρητες, συνεχόμενες λέξεις - σε τετράδια, σε σκόρπιες σελίδες, σκισμένες και ενωμένες και πάλι με σελοτέηπ. Στιγμές με θέατρο, βιβλία, σινεμά, λούνα παρκ και ψητά μανιτάρια. Στιγμές με παραμιλητά στον ύπνο, βόλτες σε σκοτεινά παρκάκια, δανεικά φούτερ και ατελείωτες ώρες τηλεφώνου. Σ'αγαπώ.

Αν είχα την ευκαιρία μου, θα τρόμαζες στο πόσο λίγο με ξέρεις, γιατί μαθαίνοντας να λέω την αλήθεια στους γύρω μου, ανακάλυψα το πώς να λέω την αλήθεια στον εαυτό μου. Έτσι, είδα ξαφνικά πως τίποτα απ'ό,τι έκανα και ήμουν τότε δεν ήταν αληθινό. Ναι, είχες δίκιο. Όλα αντίδραση. Όλα πείσμα.

Η ευκαιρία μου δεν θα έρθει σύντομα, και δεν ξέρω αν θα ξανάρθει ποτέ, και το μόνο που εύχομαι είναι να αγαπηθείς βαθιά, αληθινά, με τυφλό πάθος και έρωτα αέναο, παντοτινό, όπως σε αγάπησα εγώ και μόνο εγώ -  και να αγαπιέσαι πάντα έτσι στη ζωή σου. Πάντα.

Δική σου,
Χ.

Υ.Γ. Εδώ θα βρεις την αλήθεια... Αν ποτέ την θελήσεις: 

3 σχόλια:

  1. Οτι και να πω θα ειαι λιγο για αυτη την αναρτηση σου!!!!Ευχομαι να βρεις περισσοτερα απ οτι εδωσες εσυ.Πέρασα οπως κάνω παντα στους φιλους για ν αφησω τις ευχες μου.Πασχαλινες δεχτείτε ευχες απο την καρδια βγαλμένες,ολες οι μέρες της ζωής σας να είναι αναστημένες.Καλη Ανάσταση και Καλό Πάσχα!!!
    ░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆Απολυθηκα και ξαναγυρισα στη γειτονια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...απλά άνευ σχολίου, αφοπλιστικά αληθινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αγάπη δίνει σε όλους όσες ευκαιρίες χρειάζονται για να την ξεσκεπάσουν από τον δυσδιάκριτο μανδύα της. Μην βιαστείς όμως να την κατακρίνεις γιατί αυτή ακριβώς η δυσκολία είναι τελικά και αυτό που την κάνει το σπουδαιότερο συναίσθημα...

    Την καλησπέρα μου.

    Ένα Πνεύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή