Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

"Γυναίκα μεγαλείο, αν αληθεύουν όσα λεν γι' αυτή..."

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ: Αν μ' αγαπάς, αλήθεια, πες μου πόσο.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Όταν τη λογαριάζεις με το ζύγι, η αγάπη βγαίνει στη ζητιανιά.

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ: Θα βάλω να χαράξουν σύνορο ίσαμε εκεί που επιθυμώ να μ' αγαπάς.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Τότε θα πρέπει νάβρεις νέο ουρανό και νέα γη.

(Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Σαίξπηρ)


9 σχόλια:

  1. πότε αγαπάς αληθινά; όταν μπορείς να μετρήσεις την αγάπη σου, να της βάλεις όρια, ή όταν δε μπορείς; όταν τα όρια σου τεμαχίζονται για την αγάπη σου, για τον ερωτά σου; πότε αγαπάς αλήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα.
    Πολύ όμορφο αυτό που ανέβασες.
    Φαίνεται καθαρά η αγάπη του Αντώνιο, η αμφιβολία, η περηφάνεια και ο εγωισμός της Κλεοπάτρας.
    "Τότε θα πρέπει νάβρεις νέο ουρανό και νέα γη."
    Αναρωτιέμαι τι θα του απάντησε. :)
    Καλό βράδυ πριγκίπισσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Caramel,

    η ιστορία είναι πιο μπερδεμένη απ'όσο φαντάζεται κανείς...

    Η μοίρα τα φέρνει έτσι και ο Αντώνιος αναγκάζεται να αφήσει την Κλεοπάτρα, όσο κι αν την αγαπά. Στην πραγματικότητα όμως δεν την ξεπερνά ποτέ.

    Η Κλεοπάτρα δεν καταφένρει ποτέ να τον συγχωρέσει, και έρχεται στο σημείο που πιστεύει ότι τον μισεί για την προδοσία του.

    Για να τον εκδικηθεί, η Κλεοπάτρα στέλνει να τον ενημερώσουν πως δήθεν αυτοκτόνησε για χάρη του.

    Ο Αντώνιος όμως, που την αγάπησε με όλη του την καρδιά, μόλις το ακούει τρελαίνεται και μαχαιρώνεται με το σπαθί του.

    Καταφέρνει να συρθεί ως το κρυσφύγετο της Κλεοπάτρας, και το τελευταίο πράγμα που βλέπει πριν πεθάνει είναι το πρόσωπό της.

    Τότε καταλαβαίνει για πρώτη φορά πως ο Αντώνιος την αγάπησε όσο κανείς άλλος στον κόσμο.

    Στο τέλος η Κλεοπάτρα αυτοκτονεί για να είναι κοντά του, συνειδητοοιώντας ότι κι εκείνη από την αρχή τον αγαπούσε περισσότερο κι απ'τον εαυτό της.

    Δεν ξέρω τι καταλαβαίνεις απ'όσα λέω...
    Ελπίζω πολλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για να τα κάνει όμως όλα αυτά η Κλεοπάτρα σημαίνει πως ενδιαφερόταν ακόμα για τον Αντώνιο. Κρίμα που δεν είχε ευτυχισμένο τέλος η ιστορία.
    Αλλά μέσα της βλέπω πολλά.
    Που μου λένε πολλά.
    Πολλά που θέλω να ακούσω.
    Αν και πλαγίως.
    Ναι καταλαβαίνω!

    Λυπάμαι και περνούν πολλά από το μυαλό μου αυτή τη στιγμη.
    Μου αρκεί που με σκέφτεται εκείνη.
    Και μου το δείχνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι, η Κλεοπάτρα αγαπούσε τον Αντώνιο, μα ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να βάλει τα πράγματα σε τάξη.

    Από την άλλη ο Αντώνιος θυσίασε τα πάντα για την Κλεοπάτρα. Αυτό είναι το πιο σπάνιο και το πιο αληθινό είδος αγάπης, μα και το πιο καταστροφικό.

    Τι πράγματα περνούν απ'το μυαλό σου;
    Ποια εννοείς όταν λες "εκείνη";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι να την κάνεις την αγάπη αν δεν μπορείς να την δώσεις σε εκείνον/εκείνη που αγαπάς;
    Μιλάω για εκείνη που τα διέλεισε όλα και με άφησε!
    Περνούν πολλές έντονες στιγμές απ' το μυαλό μου: κλάμα, γέλιο, αγάπη, φόβος... πολλές.
    Όλα χαραγμένα τόσο έντονα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πώς μπορείς να κατηγορείς "αυτή που σε άφησε";
    Δε σε είχε ποτέ για να σε αφήσει.
    Πρέπει να καταλάβεις ότι υπάρχει και ένα όριο στο πόσα αντέχει να δώσει κάποιος ώσπου να μην έχει πια τίποτα άλλο να δώσει.

    "Εκείνη" στα έδωσε όλα.
    Μα εσύ δεν μπόρεσες να την αγαπήσεις ποτέ με τον ίδιο τρόπο.
    Όσο δυνατή κι αν είναι η αγάπη, κάποτε μπαίνει στη μέση και η αξιοπρέπεια.

    "Εκείνη" δε θα μπορούσε να συνεχίσει να σε κυνηγά, ξέρεις.
    Και είσαι εγωίστρια αν περιμένεις ότι αυτή η γυναίκα θα έπρεπε ακόμα να είναι κοντά σου.
    Αντί να την κατηγορείς για την απόφασή της σκέψου πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν είχε μείνει δίπλα σου.

    Αντί να σκεφτείς τα λάθη εκείνης που σου έδωσε τα πάντα, σκέψου τα δικά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν την κατηγορώ, απλά είπα την αλήθεια.
    Πως με αφήσε.
    Το ξέρω πως μου έδωσε τα πάντα, και ξέρει πως της έδωσα και εγώ ό,τι μπορούσα.
    Αν όχι αυτά που ήθελε.
    Δεν ζήτησα να με κινυγήσει ή τίποτα τέτοιο.
    Απλά μερικές φορές νευριάζω με όλη αυτή την κατάληξη και στεναχωριέμαι, και δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου σωστά....
    Περίμενα να είναι κοντά μου αλλά αλλιώς.
    Ξέρεις, και οι δύο θέλαμε διαφορετικά πράγματα.
    Ίσως να είναι καλύτερα που με άφησε, όπως σου είπα πριν.
    Ίσως.
    Μα δεν πάυω να την αναζητώ.
    Ποτέ! Βρίσκω αφορμές για να την δω έστω και για λίγο, μερικές φορές περνώ και κάτω απο το σπίτι της, σταματάω και κοιτάω ψηλά... Μήπως τυχών την δω.
    Είναι σκληρό ξέρεις.
    Ο άνθρωπος που αγαπάς να σου φέρεται σαν να είσαι ένας ξένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή