Ξέχασα το φιλί σου...
Ξέχασα τη φωνή σου...
Ξέχασα τα πιο όμορφα λόγια σου και ξέχασα ακόμα και τα πιο προσβλητικά.
Ξέχασα όλα τα αισθήματα που μου προκαλούσε το άρωμα σου και όλα τα παράλογα "θέλω" που γεννιόντουσαν όταν ήμουν στην αγκαλιά σου.
Ξέχασα τις μέρες που ήσουν ο άντρας της ζωής μου κι εγώ η γυναίκα των ονείρων σου.
Τα ξέχασα όλα κι αδιαφορώ, είσαι ένα μακρινό κάτι που πια δεν υπάρχει.
Μα την ημέρα των γενεθλίων σου δεν τη ξεχνάω...
Ακόμα κι αν δε μ' ακούσεις να στο λέω φέτος, το γράφω εδώ...
Χρόνια πολλά, και, επίτρεψέ μου για σήμερα, εορταστικά, να σε ξαναπώ "καρδιά μου"...
αλήθεια ξέχασες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου θα παει θα ξεχασω και εγω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξεχνιούνται αυτά, μόνο καταχωνιάζονται στα πίσω δωμάτια του μυαλού μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια του πολλά!
οι πληγες γιατρεύονται
ΑπάντησηΔιαγραφήτα σημάδια μένουν...
καλημέρα!
Μην πιστέψεις ότι πρέπει να ξεχάσεις,θα χάσεις πολλά.Άσε τις αναμνήσεις να γίνουν συνοδοιπόρος σου,στα δύσκολα και στα εύκολα..Τους αξίζει, γιατί είναι κομμάτι σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα...
Γράφεις υπέροχα! Στο έχω ξαναπεί; ΥΠΕΡΟΧΑ! Αλήθεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ συνδυασμός με τη μουσική είναι πολύ ωραίος.
Χρόνια πολλά και από εμένα..
Αυτά, φιλάκια!
Τι όμορφο.. Γιατί όμως κανείς δεν πιστεύει ότι στην πραγματικότητα δεν ξέχασες τίποτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ μας, ούτε κι εγώ..
Χρόνια του πολλά..
Προφήτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμετά από τα σχόλια που είδα σ' αυτή την ανάρτηση, δεν έχω άλλη επιλογή απ' το να ομολογήσω πως δεν έχω ξεχάσει τίποτα.
Μα αυτό δε σημαίνει πως τον αγαπώ ακόμα, πως μου λείπει, πως η απουσία του με πονά...
Θα έλεγα πως ένα θαμμένο κομμάτι μέσα μου σέβεται στοργικά τις αναμνήσεις μου μαζί του, πως ένα θαμμένο κομμάτι μου θα τον αγαπά για πάντα.
Μα είναι πια παρελθόν, ένα παρελθόν που έχω νικήσει και που ανέσυρα στην επιφάνεια για μια μόνο μέρα...
Η αλήθεια είναι πως αυτός ποτέ δεν θα φανταζόταν πως, κάπου μέσα στο ίντερνετ, υπάρχει ένα μυστικό "χρόνια πολλά" για 'κείνον.
Παράξενο δεν είναι;
Μαρούλι, όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη ζητάς να ξεχάσεις, ζήτα να θυμάσαι και να χαμογελάς...
Ναύτη, συμφωνώ, ωστόσο καμιά φορά τα σημάδια μπορεί να γίνουν εξίσου άσχημα και με την ίδια τη πληγή...
ΑπάντησηΔιαγραφήUnidentified,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλοντας και μη δεν υπάρχει delete στη μνήμη...
Υπάρχουν μόνο ενοχλητικές αναμνήσεις, και γλυκές αναμνήσεις.
Το χειρότερο όμως είναι όταν αναγκάζεσαι να καταχωνιάσεις ένα περιστατικό στις "αδιάφορες αναμνήσεις"...
Προς Οξύμωρους
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ...
Δε θα μάθει ποτέ τα χρόνια πολλά σας, ωστόσο, εύχομαι κάπου μέσα του να αισθάνεται πως ειπώθηκαν. :)
Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βάλατε όλοι σε σκέψεις που δεν έπρεπε να μπω...
Δεν ξέχασα, ίσως η καλύτερη έκφραση να είναι "προχώρησα". Είναι έγκλημα πιστεύω να ξεχνάς όσα έζησες, ακόμα κι αν τα νιώθεις ξένα, ακόμα κι αν δε σε αντιπροσωπεύουν πια.
Τα κομμάτια του εαυτού μου τα κρατώ βαθιά μέσα μου, δε θέλω να αφήσω κανένα να χαθεί, κανένα να ξεφύγει.
Αυτός όμως, ξέφυγε, χάθηκε απ' την καρδιά μου, έγινε ξένος και πια στη σκέψη του δε νιώθω τίποτα παρά αδιαφορία.
Καλό, κακό, δε ξέρω...
ROUNDEL,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο, πόσο δίκιο έχεις...