Την αγαπώ… Γιατί όποτε την ονειρεύομαι μυρίζω τα ομορφότερα λουλούδια.
Γιατί οι ανάσες της είναι θαύματα δανεικά που τόλμησα κάποτε να απαιτήσω.
Μήπως τελικά ήταν γραφτό να την ερωτευτώ; Εγώ την έδιωξα, - το ξέρουμε κι οι δυο-, χρόνια τώρα. Μα η μοίρα τη στέλνει πάλι πίσω, πάλι σε μένα, τυλιγμένη με τις πιο όμορφες μουσικές, στα πιο μαγικά όνειρα.
Είναι μ’ αυτόν, το ξέρω, κι εγώ εδώ μετρώ τους χτύπους του ρολογιού, τους φαντάζομαι να γίνονται ένα και το φεγγάρι για μια στιγμή κλαίει μαζί μου.
Ήσουνα κάποτε δική μου κι ορκίζομαι, αν πραγματικά το ήθελα, θα γινόσουν πάλι. Μα είσαι καλύτερα τώρα.
Τι είμαι εγώ, άλλωστε, να σου χαλάσω αυτή την ουτοπία.
Να περνάς πάντα καλά.
Μακριά μου.
..................
"σήμερα την είδα, σήμερα την είδα, σήμερα την είδα!" φώναξε το κορίτσι ενώ τα μάτια της έλαμπαν στο πρωινό φως.
"εύχομαι να μην το πρόσεξε, να μη με είδε να χαμογελώ τόσο ανόητα...", σκέφτηκε, κι ύστερα συμπλήρωσε: "αλλά, αν με είδε, εύχομαι να κατάλαβε το λόγο..."
μην αργεις τόσο να γράφεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήμην
καλο βραδάκι
:)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘελω να τον δω, να τον δω, να τον δω και ας κανω μετα την κινεζα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήγια ένα λεπτό σκέφτηκα ότι θέλω να δω ένα ζευγάρι μάτια, την επόμενη στιγμή όμως το είχα μετανιώσει... ίσως να μη θέλω να νιώθω πια...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα
Προφήτη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν... Κι αν ο μόνος τρόπος να νιώθεις είναι να αντικρίζεις αυτά τα μάτια;
Αν ήξερες ότι μόνο εκείνο το βλέμμα μπορεί να σου δώσει ζωή;
Τι θα επέλεγες;
Ναύτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε κάνεις να χαμογελώ πλατιά :)
Καλό σου απόγευμα :)
"Να περνάς πάντα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακριά μου."
Θέλει δύναμη για να το πεις. Κι ακόμη περισσότερη για να το πιστεύεις.. Αν το κάνεις όμως, έχεις πράγματι βιώσει αυτό που νομίζεις.. αυτό που άλλοι δεν θα το βιώσουν ποτέ,γιατί απλώς δεν είναι ικανοί..
Καλησπέρα..
Όμορφα τα λόγια σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι σίγουρη αν βίωσα τελικά αυτό που έπρεπε, αν το πάλεψα τελειωτικά...
Μα για ό,τι έζησα από αυτή την ιστορία είμαι ικανοποιημένη, είμαι περήφανη μπορώ να πω, ακόμα κι αν πρόκειται πια απλώς για μια παλιά ανάμνηση...
Καλησπέρα Unidentified :)
πλέον είμαι σίγουρος ότι μόνο αυτά τα μάτια μου δίνουν πνοή... τι θα επέλεγα; να βρίσκονται πάντα δίπλα μου, μα οι καταστάσεις... το κάνουν όλο κ πιο δύσκολο πια... ξέρεις παράγοντες όπως... κοινωνία, απόσταση, δουλειά, σχολή...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ, κ πίστεψέ με η θυσία αξίζει, ότι κ αν γίνει στο τέλος...