ε ναι! τα κατάφερες επιτέλους αυτη είναι όντως μία άδικη κατάρα....
και μπορω να σου πω κι άλλη μία: -δεν φεύγω, κι ας ξέρω πως ποτέ δεν μου ανήκες...
όμως, ό,τι κι αν κάνουμε η μόνη αλήθεια είναι ο πόνος κι αυτο είναι κάτι που ο μόνος που μπορει να το σταματήσει, είναι αυτός που το προκάλεσε... ο όποιος και αν
φυγη;αυτη ζητας;μακαρι να ειναι οτι ζητας αληθινα και οχι θυμος που θα καταλαγιασει καποτε,μακαρι να σε λυτρωσει αυτη η φυγη και ποτε να μη σε κανει να γυρισεις να κοιταξεις πισω...
α,το λεω παντοτε,κανεις δεν ειναι κανενος ποτε. να το θυμασαι.
είπαμε δε φεύγουν έσι εύκολα αυτά! θύμασαι που σου είχα πει...το να φύγει από τη ζωή σου είναι το πρώτο βήμα.Ε κάπως έτσι με πολλούς φανταστικούς διαλόγους, τσακωμούς και αγάπες μαζί του θα φύγει και από το μυαλό σου... ο πόνος είναι ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα χωρίς καμία λογική με πολύ θυμό, όταν όμως τελειώνει αφήνει μια γλυκιά ανακούφιση!! σου εύχομαι να σου τελειώσει σύντομα γιατί είναι πολύ άδικο με τέτοιο τρόπο να ζεις...
σήμερα χαμογελώ :) Ομολογώ πως όταν έγραφα αυτή την ανάρτηση κάθε άλλο παρά χαρά ένιωθα... Μα, το point είναι ξέρεις τι νιώθεις, για να του δίνεις το δικαίωμα να φύγει.
λέω "μου λείπει", γιατί ξέρω πως σύντομα θα πάψει να το κάνει. Εξάλλου, τίποτα δε βρέθηκε ακόμα στο δρόμο μου τόσο ικανό ώστε να μου στερήσει το χαμόγελο.
Όσο για τις κατάρες... Που ξέρεις, μπορεί να είναι απλώς αδικημένες ευχές ;)
όντως. Όμως δεν νομίζω πως θέλω να εκδικηθώ... Μόνο τον εαυτό μου κομματάκι, για τις φορές που ενώ κάποια πράγματα ήταν μπροστά μου εγώ επέμενα να τα αγνοώ.
κάτι που πραγματικα το νιώθεις είναι η αλήθεια και η πραγματικότητά σου. αρα αν έχεις νιώσει πως ανήκεις κάπου δεν μπορει παρα να είναι αλήθεια. όλα τα άλλα ειναι φιλοσοφίες και σοφισμοι...
οι δικαιολογίες και οι αφορισμοι είναι για τους αδύναμους. και θέλει τεράστια δύναμη να παραδεχτεις πως ανήκεις σε κάποιον...
εννοείται! Κι εγώ είμαι υπέρ του ξεκαθαρίσματος, αλλά οι άντρες δεν είναι. Η πλειοψηφία τουλάχιστον. Για τον άλλον νομίζω ότι το "φύγε" ήταν σκληρό, κρίνοντας από τη στιγμιαία αντίδρασή του. Ευτυχώς έχει τσίπα και δεν εμφανίστηκε ξανά. Όπως και να 'χει, παλαβές δεν είμαστε. Για να φτάσουμε στο σημείο να πούμε "φύγε" κάτι σοβαρό θα μας έχουν κάνει.
Καλημέρα! Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να διώξεις κάποιον που "έφυγε" αλλά ούτε και μπορούμε πάντα να προβλέψουμε τη φυγή. Θυμός, Ερωτηματικά, Απόγνωση, Νοσταλγία είναι όλα όσα νιώθουμε και τα βαφτίζουμε "μίσος" για να τα ξορκίσουμε. Κάπως έτσι σκέφτομαι κι εγώ! Θα περάσει?
μίσος; όταν έρχεται το τέλος επιβάλλεται να κυριαρχεί το μίσος μέσα μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήε ναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήτα κατάφερες
επιτέλους
αυτη είναι όντως μία άδικη κατάρα....
και μπορω να σου πω κι άλλη μία:
-δεν φεύγω, κι ας ξέρω πως ποτέ δεν μου ανήκες...
όμως, ό,τι κι αν κάνουμε
η μόνη αλήθεια είναι ο πόνος
κι αυτο είναι κάτι που ο μόνος που μπορει να το σταματήσει, είναι αυτός που το προκάλεσε...
ο όποιος και αν
χμ, συνήθως....
:)
υ.γ. χαμογέλα μωρε!
Δεν ειναι μισος .. θυμος ειναι... οσο πιο γρηγορα το καταλαβεις ...τοσο πιο γρηγορα θα ηρεμησεις ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Δεν ξέρω τι να πω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θα σιωπήσω και θα σου πω περαστικά!
Φιλάκια πολλά!
φυγη;αυτη ζητας;μακαρι να ειναι οτι ζητας αληθινα και οχι θυμος που θα καταλαγιασει καποτε,μακαρι να σε λυτρωσει αυτη η φυγη και ποτε να μη σε κανει να γυρισεις να κοιταξεις πισω...
ΑπάντησηΔιαγραφήα,το λεω παντοτε,κανεις δεν ειναι κανενος ποτε.
να το θυμασαι.
καλο βραδυ.
εγω τώρα σχολιάζω σχόλια αλλα ας είναι,
ΑπάντησηΔιαγραφήαπορία: αν κανεις δεν είναι κανενος ποτε, τότε γιατι νιώθουμε ενίοτε πως ανήκουμε κάπου;
ναύτης είμαι, απορίες έχω...
υ.γ. χαμογέλα λεμε!
Δεν θέλω να φανώ κοινότυπος,
ΑπάντησηΔιαγραφήμα το μίσος πληγώνει και βασανίζει μόνο αυτόν που το τρέφει και το εκπέμπει.
Και κανέναν άλλον.
Η χειρότερη εκδίκηση είναι η αδιαφορία.
είπαμε δε φεύγουν έσι εύκολα αυτά!
ΑπάντησηΔιαγραφήθύμασαι που σου είχα πει...το να φύγει από τη ζωή σου είναι το πρώτο βήμα.Ε κάπως έτσι με πολλούς φανταστικούς διαλόγους, τσακωμούς και αγάπες μαζί του θα φύγει και από το μυαλό σου...
ο πόνος είναι ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα χωρίς καμία λογική με πολύ θυμό, όταν όμως τελειώνει αφήνει μια γλυκιά ανακούφιση!!
σου εύχομαι να σου τελειώσει σύντομα γιατί είναι πολύ άδικο με τέτοιο τρόπο να ζεις...
Πρώτη φορά είπα το "φύγε" σήμερα. Κι αμακουφίστηκα. Όταν το λες απευθείας στον άλλον, είναι πιο εύκολο να φύγει κι από μέσα σου. Νομίζω τουλάχιστον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφήτη...
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως το "μίσος" καμιά φορά να είναι η εύκολη λύση, για την αποφυγή του πόνου...
"Πληγωμένη αγάπη γίνεται μίσος", λένε...
Δεν το πιστεύω...
Μόνο για λίγο, ίσως. Ώσπου να ξεθωριάσουν οι αναμνήσεις...
Ναύτη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήσήμερα χαμογελώ :)
Ομολογώ πως όταν έγραφα αυτή την ανάρτηση κάθε άλλο παρά χαρά ένιωθα...
Μα, το point είναι ξέρεις τι νιώθεις, για να του δίνεις το δικαίωμα να φύγει.
λέω "μου λείπει", γιατί ξέρω πως σύντομα θα πάψει να το κάνει.
Εξάλλου, τίποτα δε βρέθηκε ακόμα στο δρόμο μου τόσο ικανό ώστε να μου στερήσει το χαμόγελο.
Όσο για τις κατάρες...
Που ξέρεις, μπορεί να είναι απλώς αδικημένες ευχές ;)
Πολλά Φιλιά :)
Νερένια, δίκιο έχεις... Απλώς προτιμώ να το ζήσω έντονα για να φύγει και γρηγορότερα... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος οξύμωρους:
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
#lockheart#, κανείς δεν είναι κανενός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όμως μετά από ένα χωρισμό λείπει κι από τους δυο ένα κομμάτι...
Κανείς δεν είναι κανενός, μα κάποια κομμάτια μας μπορούν να γίνουν κάποιων άλλων, αν εμείς τους τα χαρίσουμε...
Ναύτη μου (και πάλι),
ΑπάντησηΔιαγραφήσου χαρίζω το πιο πλατύ μου χαμόγελο!
Με μπερδεύει κι εμένα λίγο το κανείς δεν είναι κανενός.
Είναι σωστό, και γι' αυτό άλλωστε τίποτα δεν είναι δεδομένο...
Μα νομίζω πως καμιά φορά η ψευδαίσθηση ότι κάποιος μας ανήκει ή πως εμείς του ανήκουμε είναι δυνατότερη από την πραγματικότητα...
Δε ξέρω, μπερδεύτηκα
Άγγελε...
ΑπάντησηΔιαγραφήόντως. Όμως δεν νομίζω πως θέλω να εκδικηθώ...
Μόνο τον εαυτό μου κομματάκι, για τις φορές που ενώ κάποια πράγματα ήταν μπροστά μου εγώ επέμενα να τα αγνοώ.
Καλησπέρα :)
roundel,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πάσχω μόνο εγώ δηλαδή από αυτό με τους φανταστικούς διαλόγους;
:Ρ
Αννανά μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλές φορές το "φύγε" ανακουφίζει, πολλές φορές τα κάνει χειρότερα...
Μπορεί όντως να σου έκανε καλό, μήπως όμως αυτό το "φύγε" ήταν σκληρό γι' αυτόν που το άκουσε;
Όπως και να 'χει, καλύτερα να ξεκαθαρίζεις στον άλλο αυτά που νιώθεις όποιες κι αν είναι οι συνέπειες...
Φιλιά :)
κάτι που πραγματικα το νιώθεις είναι η αλήθεια και η πραγματικότητά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαρα αν έχεις νιώσει πως ανήκεις κάπου δεν μπορει παρα να είναι αλήθεια.
όλα τα άλλα ειναι φιλοσοφίες και σοφισμοι...
οι δικαιολογίες και οι αφορισμοι είναι για τους αδύναμους.
και θέλει τεράστια δύναμη να παραδεχτεις πως ανήκεις σε κάποιον...
τα φιλια μου
:))
εννοείται! Κι εγώ είμαι υπέρ του ξεκαθαρίσματος, αλλά οι άντρες δεν είναι. Η πλειοψηφία τουλάχιστον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον άλλον νομίζω ότι το "φύγε" ήταν σκληρό, κρίνοντας από τη στιγμιαία αντίδρασή του. Ευτυχώς έχει τσίπα και δεν εμφανίστηκε ξανά. Όπως και να 'χει, παλαβές δεν είμαστε. Για να φτάσουμε στο σημείο να πούμε "φύγε" κάτι σοβαρό θα μας έχουν κάνει.
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα δεν μπορείς να διώξεις κάποιον που "έφυγε" αλλά ούτε και μπορούμε πάντα να προβλέψουμε τη φυγή.
Θυμός, Ερωτηματικά, Απόγνωση, Νοσταλγία είναι όλα όσα νιώθουμε και τα βαφτίζουμε "μίσος" για να τα ξορκίσουμε.
Κάπως έτσι σκέφτομαι κι εγώ!
Θα περάσει?
Guardian Angel,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ... τώρα, αν θα περάσει, δεν ξέρω...
Κάθε πόνος περνάει...
Ή τουλάχιστον κάθε πόνος που ΘΕΛΕΙΣ να διώξεις περνάει...
Αννανά, δεν ξέρω, εγώ πάντα στεναχωριέμαι πολύ όταν πρέπει να πω "όχι" ή "τέλος" σε κάποιον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, τελικά το λέω, γιατί αν δεν το έλεγα θα ήμουν άξια της μοίρας μου και θα παίδευα και ανθρώπους που δεν φταίνε.
Αλλά δεν ξέρω, συνήθως αφού το πω νιώθω σκύλα :/
Ναύτη, δεν θα απαντήσω κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άφησες εντελώς άφωνη.
Θέλω πολύ να σου πω ότι κάνεις τεράστιο λάθος, αλλά δεν έχω κανένα επιχείρημα ικανό για να διαφωνήσω.
Απλά έχεις δίκιο.